Eternal Vespers - Satellite Empire

Deep down, you go

Follow whispers

And oh, you wonder

Our weapon’s greater in the darkest shade

The drapes are drawn

When the ghosts are gone, ah, oh

I hope that you can fall for something (Fall for something)

Will you stop at nothing?

Yeah, yeah

I can’t take this away

When all you wanted was to be haunted

You’ve destroyed all you know

Now you’re holding it tighter

Trying and fighting to let it go

Let me catch my breath

My mind, its race

It runs a thousand miles at once

And pulls me under

(Oh)

(Oh)

Headstrong, foolish like a king

So glorified, oh

You dare reconcile with blood still on your hands?

Don’t call it justified

No, your fall is mine

Forgive me my apathy

But given all I have seen

I hail from wars behind that crown (Behind that crown)

Then they lifted you up

Now you’re higher than us

Too afraid to come down, down, down

So he pled

«Oh, oh, don’t, go, oh, oh

You’re the only one that’s keeping me together

Kept it quiet for so long

Can’t believe it’s over»

It’s begun

Give into one another

So rough around the edges and full of wonder

It’s enough

You are not the only one

We’re alive, we’re alive

(So rough around the edges and full of wonder)

And when tomorrow comes

Is it what you wanted?

It’s a shame, what a shame

You’ll never know

Diep van binnen, ga je

Volg fluisteringen

En oh, je vraagt ​​je af

Ons wapen is groter in de donkerste schaduw

De gordijnen zijn gesloten

Als de geesten weg zijn, ah, oh

Ik hoop dat je ergens voor kunt vallen (voor iets vallen)

Stop je voor niets?

Jaaa Jaaa

Ik kan dit niet wegnemen

Toen je alleen maar wilde worden achtervolgd

Je hebt alles wat je weet vernietigd

Nu houd je het steviger vast

Proberen en vechten om het los te laten

Laat me op adem komen

Mijn geest, het is een race

Hij rijdt duizend mijl tegelijk

En trekt me onder

(Oh)

(Oh)

Eigenzinnig, dwaas als een koning

Zo verheerlijkt, oh

Durf jij je te verzoenen met bloed nog aan je handen?

Noem het niet gerechtvaardigd

Nee, jouw val is de mijne

Vergeef me mijn apathie

Maar gezien alles wat ik heb gezien

Ik kom uit oorlogen achter die kroon (Achter die kroon)

Toen tilden ze je op

Nu ben je hoger dan wij

Te bang om naar beneden, naar beneden, naar beneden te komen

Dus hij smeekte

«Oh, oh, niet, ga, oh, oh

Jij bent de enige die me bij elkaar houdt

Zo lang stil gehouden

Kan niet geloven dat het voorbij is»

Het is begonnen

Geef toe aan elkaar

Zo ruw aan de randen en vol verwondering

Het is genoeg

Je bent niet de enige

We leven, we leven

(Zo ruw aan de randen en vol verwondering)

En als morgen komt

Is het wat je wilde?

Het is jammer, wat jammer

Je zult het nooit weten