Scattering the Timeweb - Satariel

I made the posture of EIXI

I drew the sign of the southern tower

Awoke in a distant sea of purple and bliss

In a far off corner of a world close, still afar

The stroke of God’s hand upon my brow

A subparticular caress of the universe

As in a fevery dream I meet a greater reality

I took hold of time, by a note in minor b

A ladder of light, seen not by eye but mind

Appearing before me in this grandeur rite

I splinter the frosted web of time with the cup

I leap forward into a history ancient and bygone

In the palm of my hand I read of God’s creation

And in my spine I felt its end

An ever raging pool of unpredictability

I dived and swam on the back of a whale of white noise

In the palm of my hand I read of God’s creation

And in my spine I felt its end

Ik heb de houding van EIXI gemaakt

Ik tekende het teken van de zuidelijke toren

Ontwaakt in een verre zee van paars en gelukzaligheid

In een verre uithoek van een wereld dichtbij, toch ver weg

De slag van Gods hand op mijn voorhoofd

Een bijzondere streling van het universum

Als in een koortsachtige droom ontmoet ik een grotere realiteit

Ik nam de tijd, door een noot in mineur b

Een ladder van licht, niet gezien met het oog maar met het verstand

Verschijnt voor mij tijdens dit grootsheidsritueel

Ik versplinter het bevroren web van de tijd met de beker

Ik spring vooruit in een geschiedenis die oud en vervlogen is

In de palm van mijn hand lees ik over Gods schepping

En in mijn rug voelde ik zijn einde

Een altijd razende pool van onvoorspelbaarheid

Ik dook en zwom op de rug van een walvis van witte ruis

In de palm van mijn hand lees ik over Gods schepping

En in mijn rug voelde ik zijn einde