In The Mandarin's Orchid Garden - Sarah Brightman

Somehow by fate misguided,

A buttercup resided

In the mandarin’s orchid garden.

A buttercup that did not please

The lovely peace of such a place.

And so it simply above

And begged each orchids pardon,

The little buttercup in the orchid garden.

The bees keep passing daily

And kiss the orchids dearly,

In the mandarin’s orchid garden.

A buttercup sighed longingly,

But love was not for such as she.

And so under the tree of love hanged I

Still begging pardon,

The lonely buttercup in the orchid garden.

I too have been misguided;

To long have I resided

In the mandarin’s orchid garden.

And all for friendliness I am,

I do not know which way to talk.

Alone must I keep

To beg each lady’s pardon.

A lonely buttercup

In the orchid garden.

Op de een of andere manier door het lot misleid,

Er woonde een boterbloem

In de orchideeëntuin van de mandarijnen.

Een boterbloem die niet beviel

De heerlijke rust van zo'n plek.

En dus staat het gewoon hierboven

En smeekte elke orchidee vergiffenis,

De kleine boterbloem in de orchideeëntuin.

De bijen blijven dagelijks passeren

En kus de orchideeën innig,

In de orchideeëntuin van de mandarijnen.

Een boterbloem zuchtte verlangend,

Maar liefde was niet voor mensen zoals zij.

En zo hing ik onder de boom der liefde

Nog steeds sorry,

De eenzame boterbloem in de orchideeëntuin.

Ook ik ben op het verkeerde been gezet;

Te lang heb ik gewoond

In de orchideeëntuin van de mandarijnen.

En alles voor vriendelijkheid ben ik,

Ik weet niet op welke manier ik moet praten.

Alleen moet ik houden

Om vergiffenis te vragen aan elke dame.

Een eenzame boterbloem

In de orchideeëntuin.