Puerto Sin Amor - Sandro

Llegué de altamar muy cansado quizás

de andar por la vida y rodar…

Traía los ojos de mundo y de sol,

las manos repletas de mar.

Entré en la taberna queriendo beber,

buscando el recuerdo de aquella mujer…

Que fue mi ilusión…

Que fue mi ilusión…

Las mismas paredes, el mismo lugar,

volvían su amor a evocar

Las mesas, la gente, la misma emoción…

el tiempo marchaba hacia atrás

Busqué en la fonola la vieja canción

que fue compañera de aquella pasión

Que fue mi ilusión…

Que fue mi ilusión…

Tan sólo un momento la pude escuchar…

tu nombre quería gritar

Buscando la noche a la calle salí,

la niebla me hablaba de ti El puerto, los barcos, el amanecer

ahogaba el recuerdo de un viejo querer

Que fue mi ilusión…

Que fue mi ilusión…

Ik kwam van volle zee misschien erg moe aan

om door het leven te lopen en te rollen...

Hij bracht de ogen van de wereld en de zon,

handen vol zee.

Ik ging de herberg binnen om te drinken,

op zoek naar de herinnering aan die vrouw...

Wat was mijn illusie...

Wat was mijn illusie...

Dezelfde muren, dezelfde plek,

ze gaven hun liefde terug om op te roepen

De tafels, de mensen, dezelfde emotie...

de tijd liep achteruit

Ik zocht de phonola voor het oude lied

wie was een metgezel van die passie?

Wat was mijn illusie...

Wat was mijn illusie...

Ik heb er maar even naar kunnen luisteren...

je naam wilde schreeuwen

Op zoek naar de nacht naar de straat ging ik uit,

de mist sprak tot me over jou De haven, de boten, de zonsopgang

de herinnering aan een oude liefde overstemd

Wat was mijn illusie...

Wat was mijn illusie...