GRVS - SALTNPAPER

Place your palette on your passiveness what do you ask of this

Your apathetic portraits of your lavishness

Havoc gets the upper hand tainted by the savages

Passion of disaster is habits turned to sacrilege

Your abandonments cannot be covered up

Little clues you leave behind you think they’re subtle

But it’s enough for the colors to be skewed

It’s only so plain to see the reflections in your hue

I see through I see your true colors

The irony you stand for you not being you

Taken in by this illusion of mistaken friends

And breaking ends to make new

Inside it’s a bitter sweet symphony

Underneath the bridge of broken symmetry

Where it hides all distractions have quieted

And eyes get wide to the truth

You hide it visibly

Could it be it’s just your misery?

Killing these selfish dreams without a drop of sympathy

Or your empathy

It’s just another artificial memory

Zet je palet op je passiviteit wat vraag je hiervan

Je apathische portretten van je weelde

Havoc krijgt de overhand, besmet door de wilden

Passie van rampspoed is gewoonten die heiligschennis zijn geworden

Je verlatingen kunnen niet worden verborgen

Kleine aanwijzingen die je achterlaat, denken dat ze subtiel zijn

Maar het is genoeg als de kleuren scheef staan

Het is alleen zo duidelijk om de reflecties in je tint te zien

Ik doorzie ik zie je ware kleuren

De ironie waar je voor staat, ben jij niet

Gegrepen door deze illusie van verkeerde vrienden

En eindjes breken om nieuwe te maken

Binnenin is het een bitterzoete symfonie

Onder de brug van gebroken symmetrie

Waar het zich verbergt, is alle afleiding verstomd

En ogen worden groot voor de waarheid

Je verbergt het zichtbaar

Zou het kunnen dat het gewoon jouw ellende is?

Deze egoïstische dromen doden zonder een greintje sympathie

Of je empathie

Het is gewoon weer een kunstmatig geheugen