Место крушения - s3xtape

Так глубоки были твои моря

До погибели мучили

Небо темнело неделю подряд

Танцы выдержат тучи,

Но гром молния гром молния

Паника на борту воздух ракетами

Пьем без толку пьем

По нескольку после на карте найду

Лишь место крушения лайнера

И рядом меж рифов мелькает твое отражение

В клочья разорван морями твоими

Я на древесине плыву

Вплоть до самого берега

Смотрю как волны бьются в истериках

Вплоть до самого берега

Медленно, но уверенно

Видеть во снах твое лицо и гореть чувствами на яву

Я хочу жить на устах твоих песнями самыми грустными

Будь музой моей пока дышать могу

Ты уснешь ночью я ближе к утру

Ведь я пишу для тебя даже если мне гавр сквозь шум подпевает

Убивает так много раз мои привычки что я стал ручным

Пусть осудят повадки толпы зевак

Коль у тебя есть десяток причин,

А ты так прижимаешь не оттолкнуться

Шепчешь мне миленький не тяни

Тебя раздеваю со страстью вернуться

В твой драгоценный и хрупкий мир

Лишь место крушения лайнера

И рядом меж рифов мелькает твое отражение

В клочья разорван морями твоими

Я на древесине плыву

Вплоть до самого берега

Смотрю как волны бьются в истериках

Вплоть до самого берега

Медленно, но уверенно

Zo diep waren je zeeën

dood gemarteld

De lucht verduisterde voor een week op rij

Dansen zal de wolken verdragen

Maar donder bliksem donder bliksem

Paniek aan boord van luchtraketten

We drinken tevergeefs

Ik vind er later een paar op de kaart

Alleen de crashplaats van de voering

En dichtbij, tussen de riffen, flikkert jouw reflectie

Aan flarden gescheurd door uw zeeën

Ik drijf op hout

Tot aan de kust

Ik kijk hoe de golven hysterisch slaan

Tot aan de kust

Traag maar zeker

Om je gezicht in dromen te zien en in werkelijkheid te branden van gevoelens

Ik wil op je lippen leven met de droevigste liedjes

Wees mijn muze terwijl ik kan ademen

Je zult 's nachts in slaap vallen, ik ben dichter bij de ochtend

Ik schrijf tenslotte voor jou, ook al zingt de harp door de herrie heen

Doodt zo vaak mijn gewoonten dat ik tam werd

Laat ze de gewoonten van de menigte toeschouwers veroordelen

Als je een dozijn redenen hebt

En je drukt zo hard om niet af te zetten

Fluister tegen me, schat, trek niet

Ik kleed je uit met passie om terug te keren

Naar je kostbare en kwetsbare wereld

Alleen de crashplaats van de voering

En dichtbij, tussen de riffen, flikkert jouw reflectie

Aan flarden gescheurd door uw zeeën

Ik drijf op hout

Tot aan de kust

Ik kijk hoe de golven hysterisch slaan

Tot aan de kust

Traag maar zeker