Sempre Adiante - Ruxe Ruxe

Camiña en contra do vento e da marea

Saborea o que é a experiencia de bater sempre ca mesma pedra

Que ninguén entenda nin comparta a túa idea

Nin tampouco o teu camiño, pero arrea

Xa sei que a viaxe nesta noria te marea

Non che queda outra

Pois a vida é o noso billete neste traxecto cara a morte

Agárrate ben, abrocha o cinto e enche a bolsa de recordos, precisarémolos

Cando entremos no túnel e na escuridade dos vagóns e esteamos sós

É o principio o fin é ó final non temos medo pois

Estamos de paso pois

Pronto nos veremos neste novo comezo

De novo neste circo, neste círculo, de novo no circuíto

Esquivando outra vez o mesmo bache

Deixándoo atrás e mirando cara adiante

Cando menos o esperes e menos o necesites

As pantasmas viranche a buscar alí onde te atopes

E sacarán todo o lixo que tes gardado no piso (pra fóra)

Tes a síndrome de Dióxenes

Pero estabas limpo outrora

Lume purificador, queremos lume!

Lume pra que arda toda a merda que te afunde

Nese cemiterio de bágoas que non foron choradas

Chora como un home, sinte as puñaladas!

Cicatriz tras cicatriz, punto por punto

Sínte-las feridas do teu tempo no teu lombo

E pesan, ás veces escocen, ás veces, por sorte, na' máis que son roces

Temos que botarlle whisky e huevos pra que pechen

Pra que curen, pra que deixen de doer e que se borren (e non sanguen)

Temos que buscar a alegría na ironía de que o día a día é o único que temos

(rebelarse)

Espabila, non pares, apura, xa sabes que isto pra sempre non dura

Como non te organices colega non che vai dar tempo, teno por seguro

Pensar no futuro te agobia pois sabes que a morte non pode ter cura

Que a tumba está aí agardando por ti e que ata pagarás pola sepultura

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Sempre adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Sempre adiante!

Sobrevive, medra, deixa descendencia

É o único que se che pide a cambio da existencia

O demais (son) pallas mentais, (son) ños irreais, (son) aires que nublan a túa

cabeza

Da misa media, e do que digo eu máis media, nin a metade

Non asintas como un borrego non sintas medo

En realidade queremos, necesitamos, crernos importantes

Magnificarnos tanto fainos ser máis vulnerables

Crer que despois da morte hai outra vida

Crer que un deus observa todo dende arriba

E si te elixe a ti, te elixe a ti, vas ao ceo

Prefiro pensar que esta vida é todo o que teño

A familia, os colegas, dos meus amores

Son todo o que levarei para a miña tumba, aforra as flores

O motor é amor, combustión eterna

Fai que mereza a pena este paseo pola terra

O paso do tempo do que non escapa ninguén

Fainos máis fortes e aprendemos del

E ós que andan metendo paus nas rodas

Trónzallelos!

Non me fodas!

Espertei cun pesadelo, sumerxido nas profundidades mariñas

Vivilo para crelo!

Alí non existe a palabra piedade

Alí non chega a claridade

Só recordo moreas de sal na miña cara

E non podía ver nada

Pero espertei e saquei tódalas pantasmas a bailar

De unha en unha, tangos, muiñeiras, breakdance

A danza do sol!

Leveinas de paseo polo mundo e berramos

Na desgarradora danza do deserto

Agora ando esperto cunha grande lección

Que teño sempre de perto

O paso do tempo do que non fuxe ninguén

Fainos aprender do que pasa nel

Para ben e para mal: adiante!

Sen alentar

Espabila, non pares, apura, xa sabes que isto pra sempre non dura

Como non te organices colega non che vai dar tempo, teno por seguro

Pensar no futuro te agobia pois sabes que a morte non pode ter cura

Que a tumba está aí agardando por ti e que ata pagarás pola sepultura

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Sempre adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Adiante!

Sempre adiante!

Loop tegen de wind en het getij in

Proef wat de ervaring is van beslag semper ca misma pedra

Laat niemand uw idee begrijpen of delen

Je loopt ook niet, maar rijdt

Ik weet dat reizen in dit reuzenrad je duizelig maakt

er is geen ander

Pois een leven is of ons ticket in deze reis van aangezicht tot dood

Houd je goed vast, maak je riem vast en doe de souvenirtas erin, we hebben ze nodig

Als we de tunnel ingaan en in het donker, twee wagons en we zijn alleen

Het is het begin of het einde, het is het einde, we zijn er niet bang voor

We zijn op doorreis

Straks zien we elkaar in dit nieuwe begin

De novo in dit circus, in deze cirkel, de novo geen circuit

Opnieuw ontwijken of dezelfde kuil

Achter laten en vooruit kijken

Wanneer minder of verwacht en minder of nodig

Als geesten viranche om te zoeken waar je tegenkomt

Ze zullen alles of lixo verwijderen dat je op de vloer hebt bewaard (pra fóra)

Tes aan het syndroom van Dioxenes

Maar je was schoon outrora

Lume luchtreiniger, wij willen lume!

Licht zodat het alle shit verbrandt die je verdrinkt

Op dit kerkhof van bagoa's die niet voor onzin gaan

Chora als een man, voel de steken!

Litteken na litteken, steek voor steek

Sinte-las wonden doen je tijd, niet je lombo

En ze wegen, soms steken ze, soms, toevallig, niets meer dan wrijving

We moeten whisky en eieren naar ze gooien zodat ze kunnen pechen

Voor hen om te genezen, voor hen om te stoppen met pijn doen en om gewist te worden (en niet te bloeden)

We moeten vreugde zoeken in de ironie dat dag na dag het enige is dat we hebben

(rebelleren)

Word wakker, stop niet, schiet op, je weet dat dit voor altijd niet blijvend is

Omdat je jezelf niet organiseert, collega, heb je geen tijd, dat weet ik zeker

Nadenken over de toekomst overweldigt je omdat je weet dat de dood je niet kan genezen

Dat het graf er voor je is en dat je de begrafenis betaalt

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Altijd vooruit!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Altijd vooruit!

Overleven, gedijen, nakomelingen achterlaten

Het is de enige die wordt aangevraagd in ruil voor het bestaan

O demais (zijn) pallas mentais, (zijn) ños unreais, (zijn) luchten die je vertroebelen

hoofd

Geef gemiddelde massa, en wat zeg ik, meer media, nin een metade

Knik niet als een schaap, wees niet bang

In werkelijkheid willen we, moeten we onszelf belangrijk vinden

onszelf zo groot maken dat we kwetsbaarder kunnen zijn

Geloven dat er na de dood een ander leven is

Te geloven dat een deus alles van bovenaf waarneemt

En als ik jou kies, kies ik jou, dan word je CEO

Ik denk liever dat dit leven alles is of wat ik heb

Naar familie, naar collega's, twee mijn liefdes

Ze zijn alles wat ik voor mijn graf zal nemen, bedek de bloemen

O motor is liefde, eeuwige verbranding

Fai dat het deze wandeling op de grond waard is

O het voorbijgaan van de tijd waar niemand ontsnapt

Fainos sterker en we leren van

Degenen die pauzes in de rodas zetten

Hak ze in stukken!

Neuk me niet!

Ik wachtte met een bezwaard hart, ondergedompeld in de diepten van de zee

Leef het om het te geloven!

Er is geen genadewoord

Er is geen duidelijkheid

Ik herinner me alleen meer als zout in mijn gezicht

En ik kon niets zien

Maar ik wachtte en schakelde alle geesten uit om te dansen

Van één op één, tango's, muiñeiras, breakdance

Om te dansen van de zon!

Leveinas van de wereldtournee en Berramos

Een hartverscheurende dans van de woestijn

Nu verwacht ik een grote les

Ik heb altijd perto

Of stap van de tijd waar geen fuxe is

Fainos leren wat er gebeurt in de

Voor goed en slecht: adiante!

voel je bemoedigd

Word wakker, stop niet, schiet op, je weet dat dit voor altijd niet blijvend is

Omdat je jezelf niet organiseert, collega, heb je geen tijd, dat weet ik zeker

Nadenken over de toekomst overweldigt je omdat je weet dat de dood je niet kan genezen

Dat het graf er voor je is en dat je de begrafenis betaalt

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Altijd vooruit!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Doe Maar!

Altijd vooruit!