Intoxication - Ruthie Henshall, Julian Ovenden, Alexander Hanson

This intoxication takes my breath away.

This agitation fevering the day.

I see her now at every turn.

Around every corner, she’s there, she is waiting.

One moment inviting, one moment frustrating.

My imagination, fierce and running wild.

Infatuation, helpless as a child.

Can’t tell the darkness from the light.

Or my left hand from my right.

Does my life begin with her?

Did my life begin that night?

She’s a siren, she drowns me in her song.

She sings, she sings.

And the waters roar and rise.

And I am drowning, drowning…

This hallucination, crazy and obsessed.

This fascination will not let me rest.

She pressed her lips to mine and she

Intoxicated me…

This intoxication takes me by surprise.

This complication, fatally unwise.

Why should I throw it all aside?

The life that I lead, all the ease that it brings.

Where I have all I need at the snap of a finger???

This intoxication robs me of my mind.

Humiliation never far behind…

What became of her?

That pretty child?

Whose only dream was just to be a singer?

What became of her?

Did she run wild?

Did she run true?

What did life bring her?

Poor girl…

Easily led and led astray…

Poor girl…

Lost her head and lost her way.

And today, she needs me more than ever…

I am drunk with him, my senses spin.

It’s like my life is only just beginning…

This intoxication…

We are both the same…

Marguerite…

Armand is his name…

Marguerite…

We are both to blame…

This intoxication…

Deze roes beneemt me de adem.

Deze agitatie koortsig de dag.

Ik zie haar nu bij elke beurt.

Om elke hoek is ze daar, ze wacht.

Het ene moment uitnodigend, het andere moment frustrerend.

Mijn verbeelding, woest en wild.

Verliefdheid, hulpeloos als een kind.

Kan de duisternis niet van het licht onderscheiden.

Of mijn linkerhand van mijn rechterhand.

Begint mijn leven bij haar?

Is mijn leven die nacht begonnen?

Ze is een sirene, ze verdrinkt me in haar lied.

Ze zingt, ze zingt.

En de wateren brullen en stijgen.

En ik ben aan het verdrinken, verdrinken...

Deze hallucinatie, gek en geobsedeerd.

Deze fascinatie laat me niet rusten.

Ze drukte haar lippen op de mijne en zij

Bedwelmd mij...

Deze roes verrast me.

Deze complicatie is dodelijk onverstandig.

Waarom zou ik het allemaal opzij gooien?

Het leven dat ik leid, al het gemak dat het met zich meebrengt.

Waar ik alles heb wat ik nodig heb in een handomdraai???

Deze bedwelming berooft me van mijn geest.

Vernedering nooit ver achter...

Wat is er van haar geworden?

Dat mooie kind?

Wiens enige droom was om zanger te worden?

Wat is er van haar geworden?

Is ze wild geworden?

Liep ze waar?

Wat heeft het leven haar gebracht?

Arme meid...

Gemakkelijk geleid en op een dwaalspoor gebracht...

Arme meid...

Verloor haar hoofd en raakte de weg kwijt.

En vandaag heeft ze me meer dan ooit nodig...

Ik ben dronken van hem, mijn zintuigen tollen.

Het is alsof mijn leven nog maar net is begonnen...

Deze dronkenschap...

We zijn allebei hetzelfde...

Margriet…

Armand is zijn naam...

Margriet…

We zijn allebei schuldig...

Deze dronkenschap...