Cygnus X-1 / The Story So Far - Rush

When our weary world was young

The struggle of the ancients first began

The gods of love and reason

Sought alone to rule the fate of man

They battled through the ages

But still neither force would yield

The people were divided

Every soul a battlefield

Every soul a battlefield

II.

Apollo

«I bring truth and understanding

I bring wit and wisdom fair

Precious gifts beyond compare

We can build a world of wonder

I can make you all aware

I will find you food and shelter

Show you fire to keep you warm

Through the endless winter storm

You can live in grace and comfort

In the world that you transform»

The people were delighted

Coming forth to claim their prize

They ran to build their cities

And converse among the wise

But one day the streets fell silent

Yet they knew not what was wrong

The urge to build these fine things

Seemed not to be so strong

The wise men were consulted

And the Bridge of Death was crossed

In quest of Dionysus

To find out what they had lost

«I bring love to give you solace

In the darkness of the night

In the Heart’s eternal light

You need only trust your feelings

Only love can steer you right

I bring laughter, I bring music

I bring joy and I bring tears

I will soothe your primal fears

Throw off those chains of reason

And your prison disappears»

The cities were abandoned

And the forests echoed song

They danced and lived as brothers

They knew love could not be wrong

Food and wine they had aplenty

And they slept beneath the stars

The people were contented

And the gods watched from afar

But the winter fell upon them

And it caught them unprepared

Bringing wolves and cold starvation

And the hearts of men despaired

The universe divided

As the heart and mind collided

With the people left unguided

For so many troubled years

In a cloud of doubts and fears

Their world was torn asunder into hollow

Hemispheres

Some fought themselves, some fought each other

Most just followed one another

Lost and aimless like their brothers

For their hearts were so unclear

And the truth could not appear

Their spirits were divided into blinded

Hemispheres

Some who did not fight

Brought tales of old to light

'My Rocinante sailed by night

On her final flight'

To the heart of Cygnus' fearsome force

We set our course

Spiralled through that timeless space

To this immortal place

I have memory and awareness

But I have no shape or form

As a disembodied spirit

I am dead and yet unborn

I have passed into Olympus

As was told in tales of old

To the city of Immortals

Marble white and purest gold

I see the gods in battle rage on high

Thunderbolts across the sky

I cannot move, I cannot hide

I feel a silent scream begin inside

Then all at once the chaos ceased

A stillness fell, a sudden peace

The warriors felt my silent cry

And stayed their struggle, mystified

Apollo was astonished

Dionysus thought me mad

But they heard my story further

And they wondered and were sad

Looking down from Olympus

On a world of doubt and fear

Its surface splintered into

Sorry Hemispheres

They sat a while in silence

Then they turned at last to me

'We will call you Cygnus

The god of Balance you shall be'

We can walk our road together

If our goals are all the same

We can run alone and free

If we pursue a different aim

Let the truth of love be lighted

Let the love of truth shine clear

Sensibility, armed with sense and liberty

With the heart and mind united in a single perfect sphere

Toen onze vermoeide wereld nog jong was

De strijd van de ouden begon voor het eerst

De goden van liefde en rede

Alleen gezocht om het lot van de mens te bepalen

Ze vochten door de eeuwen heen

Maar nog steeds zou geen van beide krachten toegeven

De mensen waren verdeeld

Elke ziel een slagveld

Elke ziel een slagveld

II.

Apollo

"Ik breng waarheid en begrip"

Ik breng humor en wijsheid eerlijk

Kostbare geschenken onvergelijkbaar

We kunnen een wonderwereld bouwen

Ik kan jullie allemaal op de hoogte brengen

Ik zal eten en onderdak voor je vinden

Laat je vuur zien om je warm te houden

Door de eindeloze winterstorm

Je kunt in gratie en comfort leven

In de wereld die je transformeert»

De mensen waren blij

Naar voren komen om hun prijs te claimen

Ze renden om hun steden te bouwen

En praat onder de wijzen

Maar op een dag vielen de straten stil

Toch wisten ze niet wat er aan de hand was

De drang om deze mooie dingen te bouwen

Leek niet zo sterk te zijn

De wijzen werden geraadpleegd

En de Brug des Doods werd overgestoken

Op zoek naar Dionysus

Om erachter te komen wat ze hadden verloren

"Ik breng liefde om je troost te geven"

In het duister van de nacht

In het eeuwige licht van het Hart

Je hoeft alleen op je gevoelens te vertrouwen

Alleen liefde kan je goed sturen

Ik breng gelach, ik breng muziek

Ik breng vreugde en ik breng tranen

Ik zal je primaire angsten kalmeren

Gooi die kettingen van reden weg

En je gevangenis verdwijnt»

De steden werden verlaten

En de bossen weergalmden lied

Ze dansten en leefden als broers

Ze wisten dat liefde niet verkeerd kon zijn

Eten en wijn hadden ze in overvloed?

En ze sliepen onder de sterren

De mensen waren tevreden

En de goden keken van een afstand toe

Maar de winter viel op hen

En het betrapte ze onvoorbereid

Wolven en koude hongersnood brengen

En de harten van mannen wanhoopten

Het universum verdeeld

Toen het hart en de geest in botsing kwamen

Met de mensen ongeleid achtergelaten

Al zoveel moeilijke jaren

In een wolk van twijfels en angsten

Hun wereld werd verscheurd in holtes

hemisferen

Sommigen vochten tegen zichzelf, sommigen vochten tegen elkaar

De meesten volgden elkaar gewoon op

Verloren en doelloos zoals hun broers

Want hun harten waren zo onduidelijk

En de waarheid kon niet verschijnen

Hun geesten waren verdeeld in verblinde

hemisferen

Sommigen die niet vochten

Bracht oude verhalen aan het licht

'Mijn Rocinante zeilde 's nachts

Op haar laatste vlucht'

Naar het hart van Cygnus' angstaanjagende kracht

We zetten onze koers uit

Spiraalvormig door die tijdloze ruimte

Naar deze onsterfelijke plek

Ik heb geheugen en bewustzijn

Maar ik heb geen vorm of vorm

Als een ontlichaamde geest

Ik ben dood en toch ongeboren

Ik ben overgegaan naar Olympus

Zoals werd verteld in verhalen van weleer

Naar de stad van Onsterfelijken

Marmerwit en zuiverste goud

Ik zie de goden in de strijd woedend in de hoogte

Blikseminslagen door de lucht

Ik kan niet bewegen, ik kan me niet verbergen

Ik voel een stille schreeuw van binnen beginnen

Toen hield de chaos ineens op

Er viel een stilte, een plotselinge vrede

De krijgers voelden mijn stille kreet

En bleven hun strijd, verbijsterd

Apollo was verbaasd

Dionysus vond me gek

Maar ze hoorden mijn verhaal verder

En ze vroegen zich af en waren verdrietig

Naar beneden kijkend vanaf Olympus

Op een wereld van twijfel en angst

Het oppervlak versplinterde in

Sorry hemisferen

Ze zaten een tijdje in stilte

Toen wendden ze zich eindelijk tot mij

'We zullen je Cygnus noemen'

De god van het evenwicht zul je zijn'

We kunnen samen onze weg bewandelen

Als onze doelen allemaal hetzelfde zijn

We kunnen alleen en gratis rennen

Als we een ander doel nastreven

Laat de waarheid van liefde verlicht worden

Laat de liefde voor de waarheid helder schijnen

Gevoeligheid, gewapend met gevoel en vrijheid

Met hart en geest verenigd in één enkele perfecte sfeer