Soleil Royal - Running Wild

1692, the 29th of May

Sir «Tourville», the admiral, his fleet is on its way

He commands his ships to fight, they attack the british line

He must be caught in senseless pride, to him his honour’s prime

His mighty flagship strong and brave, heading for the fight

It pets the british men to grave, cruising through the tide

The veil of night obscures the sea, the tables getting turned

Confusion rules, no chance to flee, his fleet is getting burned

Cannons speak the fatal words, the language of death

Wipes away to many men, takes away their breath

Heat and fire, burning pyre

Smoke and flames, a raging hell

Death and blood, the fatal rub

Blows away «Soleil Royal»

Their position’s getting intricate, heading for «Cherbourg»

Desperatly they dare their fate, they feel too much secured

Cannons fire round by round, the smell of acred smoke

Vibrating full from top to ground, shacken by its poke

Cannons speak the fatal words, the language of death

Wipes away to many men, takes away their breath

Heat and fire, burning pyre

Smoke and flames, a raging hell

Death and blood, the fatal rub

Blows away «Soleil Royal»

To cape «Barfleur» they try to flee, the battle’s raging hard

Balls of lead rushing the sea, hit the hull windward

The english-man hard on their trace, follow turn by turn

A heavy round, the coupe de grace, tearing up its stern

The powder in the storage room, litten by a spark

Bursting kegs, a giant boom, tear the decks apart

The blood spills of the scupperholes, the sea is turning red

No time to pray, no bell to toll, no burial for the dead

Cannons speak the fatal words, the language of death

Wipes away to many men, takes away their breath

Heat and fire, burning pyre

Smoke and flames, a raging hell

Death and blood, the fatal rub

Blows away «Soleil Royal»

Heat and fire, burning pyre

Smoke and flames, a raging hell

Death and blood, the fatal rub

Blows away «Soleil Royal»

1692, 29 mei

Sir «Tourville», de admiraal, zijn vloot is onderweg

Hij beveelt zijn schepen om te vechten, ze vallen de Britse linie aan

Hij moet betrapt worden op zinloze trots, voor hem de primeur van zijn eer!

Zijn machtige vlaggenschip sterk en dapper, op weg naar de strijd

Het aait de Britse mannen naar het graf, cruisend door het tij

De sluier van de nacht verduistert de zee, de rollen worden omgedraaid

Verwarringsregels, geen kans om te vluchten, zijn vloot wordt verbrand

Kanonnen spreken de fatale woorden, de taal van de dood

Veegt weg voor veel mannen, beneemt hen de adem

Hitte en vuur, brandende brandstapel

Rook en vlammen, een woedende hel

Dood en bloed, de fatale wrijving

Blaast «Soleil Royal» weg

Hun positie wordt ingewikkeld, op weg naar «Cherbourg»

Wanhopig wagen ze hun lot, ze voelen zich te veel geborgen

Kanonnen vuren ronde na ronde, de geur van acre rook

Trillend vol van top tot grond, geketend door zijn por

Kanonnen spreken de fatale woorden, de taal van de dood

Veegt weg voor veel mannen, beneemt hen de adem

Hitte en vuur, brandende brandstapel

Rook en vlammen, een woedende hel

Dood en bloed, de fatale wrijving

Blaast «Soleil Royal» weg

Ze proberen te vluchten naar kaap «Barfleur», de strijd woedt hard

Ballen van lood die door de zee razen, de romp aan de loef raken

De engels-man hard op hun spoor, volg beurt voor beurt

Een zware ronde, de coupe de gratie, die zijn achtersteven verscheurt

Het poeder in de opslagruimte, verlicht door een vonk

Barstende vaten, een gigantische dreun, scheur de dekken uit elkaar

Het bloed vloeit uit de spuigaten, de zee wordt rood

Geen tijd om te bidden, geen bel om te luiden, geen begrafenis voor de doden

Kanonnen spreken de fatale woorden, de taal van de dood

Veegt weg voor veel mannen, beneemt hen de adem

Hitte en vuur, brandende brandstapel

Rook en vlammen, een woedende hel

Dood en bloed, de fatale wrijving

Blaast «Soleil Royal» weg

Hitte en vuur, brandende brandstapel

Rook en vlammen, een woedende hel

Dood en bloed, de fatale wrijving

Blaast «Soleil Royal» weg