Samstags - Rosenstolz

Samstags geht er in den Park

Sitzt auf seiner Bank

Liest immer in dem selben Buch

Sein Gesicht vom Warten grau

Und sein Blick so trüb'

Und er ist seit ewig schon allein

Ich sitze hier am Fenster

Und ich schau' ihm zu

Schon lange Zeit

Ich wünsch' mir

Dass er hersieht

Mir ein Lachen schenkt

Doch er geht — vorbei

Endlich find' ich etwas Mut

Mach' mich auf den Weg

Warte auf ihn stundenlang

Doch er kommt nie mehr hierher

Ich fühl' es ganz genau

Spüre einen Messerstich im Herz

Ich sitz' nicht mehr am Fenster

Doch ich sehe dich

Noch lange Zeit

Ich wart' noch

Dass Du hersiehst

Mir ein Lächeln schenkst

Doch das wird nie sein

Samstags geh' ich in den Park

Geh' zu seinem Platz

Lege eine Rose hin

Traurig sieht die Rose aus

Auf der alten Bank

Lächel' ihr noch zu

Und geh' nach Haus

Op zaterdag gaat hij naar het park

Zittend op zijn bank

Leest altijd hetzelfde boek

Zijn gezicht grijs van het wachten

En zijn blik zo saai

En hij is al tijden alleen

Ik zit hier bij het raam

En ik kijk naar hem

Al lang

Mocht ik willen

dat hij eruitziet

maakt me aan het lachen

Maar hij gaat - voorbij

Ik heb eindelijk wat moed gevonden

help me op weg

Wacht uren op hem

Maar hij komt hier nooit meer

ik voel het heel goed

Voel een messteek in het hart

Ik zit niet meer voor het raam

Maar ik zie je

Nog een lange tijd

ik wacht nog steeds

dat je eruitziet

geef me een lach

Maar dat zal nooit zijn

Ik ga op zaterdag naar het park

Ga naar zijn plaats

Zet een roos neer

De roos ziet er droevig uit

Op de oude bank

Glimlach naar haar

En ga naar huis