Quitter la ville - Rone, Francois Marry

Ce qu’il faudrait

C’est que tu te résignes

À quitter la ville

Suivre cette vie

Tellement jaloux

Tellement sensible

À ton âge encore

Tu t’obstines

À chercher plus loin

Une vie impossible

Où rien ne s’abime

Où même l’ombre brille

Alors

Sous les verrières

L’herbe verte

N’est pas permise

Des jardins d’hiver

Où les délices

S’amenuisent

Derrière de hautes pâles

Dans l’air glacé

Je t’imagine

Brisant des vitres

Volant des vivres

Ce qu’il faudrait

C’est que tu te résignes

À quitter la ville

Parler à des tuiles

Dans tant d’ennuis

Tu t’imagines

Une échappée

Attends un signe

(Merci à Loly pour cettes paroles)

Wat zou er nodig zijn?

Het is dat je jezelf neerlegt

om de stad te verlaten

volg dit leven

zo jaloers

zo gevoelig

Nog steeds op jouw leeftijd

Jij houdt vol

Verder kijken

Een onmogelijk leven

waar niets mis gaat

waar zelfs de schaduw schijnt

Dus

Onder de ramen

groen gras

is niet toegestaan

wintertuinen

waar de geneugten

zijn aan het krimpen

Achter hoge paleizen

In de ijzige lucht

ik stel me je voor

Ramen breken

Eten stelen

Wat zou er nodig zijn?

Het is dat je jezelf neerlegt

om de stad te verlaten

Praat met tegels

In zoveel problemen

stel je jezelf voor

een ontsnapping

wacht op een teken

(Met dank aan Loly voor deze teksten)