Игра - Рома Жуков

Тучи обнимают, в небо поднимают

Всех моих надежд воздушные шары.

И напрасно день за днём опять мечтают,

Чтоб когда-нибудь мы встретится смогли.

И уносят тучи с безмятежной грустью

Всех моих надежд воздушные шары.

Может так и надо, может это лучше —

Только больше ничего не говори.

Такая игра, а я то думал — сны

Спустились с небес Богиней красоты.

Лишь просто слова, но как прекрасна ложь!

Уносит в облака, так, что бросает в дрожь.

Все эти слова — лишь часть пустой игры,

И навсегда разрушили мечты.

Но есть одно «но», глаза не могут лгать.

Хочу увидеть их опять, опять, опять!

Может быть когда-то алый луч заката

Обо мне напомнит отблеском мечты.

И захочешь ты мне снова в инстаграмме,

Как когда-то написать: «Привет, как ты?»

И воспоминания, как будто током

Вновь ударят, но не знаю я, как быть.

Мне уже не нужно, слов уже не нужно —

Просто я не знаю, как тебя забыть.

Такая игра, а я то думал — сны

Спустились с небес Богиней красоты.

Лишь просто слова, но как прекрасна ложь!

Уносит в облака, так, что бросает в дрожь.

Все эти слова — лишь часть пустой игры,

И навсегда разрушили мечты.

Но есть одно «но», глаза не могут лгать.

Хочу увидеть их опять, опять, опять!

Такая игра…

Глаза не могут лгать…

Опять, опять, опять!

Такая игра, а я то думал — сны

Спустились с небес Богиней красоты.

Лишь просто слова, но как прекрасна ложь!

Уносит в облака, так, что бросает в дрожь.

Все эти слова — лишь часть пустой игры,

И навсегда разрушили мечты.

Но есть одно «но», глаза не могут лгать.

Хочу увидеть их опять, опять, опять!

Wolken omarmen, heffen in de lucht

Al mijn hoop zijn ballonnen.

En tevergeefs, dag in dag uit dromen ze weer,

Zodat we elkaar ooit zouden kunnen ontmoeten.

En de wolken dragen weg met serene droefheid

Al mijn hoop zijn ballonnen.

Misschien is dit hoe het zou moeten zijn, misschien is het beter -

Zeg gewoon niets anders.

Zo'n spel, maar ik dacht - dromen

Ze daalden neer uit de hemel als de godin van de schoonheid.

Het zijn maar woorden, maar wat een mooie leugen!

Het neemt je mee naar de wolken, zodat het je doet rillen.

Al deze woorden zijn slechts een deel van een leeg spel

En voor altijd vernietigde dromen.

Maar er is één "maar", de ogen kunnen niet liegen.

Ik wil ze nog een keer zien, nog een keer, nog een keer!

Misschien ooit een scharlaken straal van zonsondergang

Het doet me denken aan een weerspiegeling van een droom.

En je wilt me ​​weer op Instagram,

Hoe schrijf je een keer: "Hallo, hoe gaat het?"

En herinneringen, als door een stroom

Ze zullen weer toeslaan, maar ik weet niet wat ik moet doen.

Ik heb niet meer nodig, ik heb geen woorden meer nodig -

Ik weet gewoon niet hoe ik je moet vergeten.

Zo'n spel, maar ik dacht - dromen

Ze daalden neer uit de hemel als de godin van de schoonheid.

Het zijn maar woorden, maar wat een mooie leugen!

Het neemt je mee naar de wolken, zodat het je doet rillen.

Al deze woorden zijn slechts een deel van een leeg spel

En voor altijd vernietigde dromen.

Maar er is één "maar", de ogen kunnen niet liegen.

Ik wil ze nog een keer zien, nog een keer, nog een keer!

Zo'n spel...

Ogen kunnen niet liegen...

Opnieuw, opnieuw, opnieuw!

Zo'n spel, maar ik dacht - dromen

Ze daalden neer uit de hemel als de godin van de schoonheid.

Het zijn maar woorden, maar wat een mooie leugen!

Het neemt je mee naar de wolken, zodat het je doet rillen.

Al deze woorden zijn slechts een deel van een leeg spel

En voor altijd vernietigde dromen.

Maar er is één "maar", de ogen kunnen niet liegen.

Ik wil ze nog een keer zien, nog een keer, nog een keer!