Guapo Y Varón - Rodolfo Biagi, Jorge Ortiz

Guapo y varón

Y entre la gente de avería

Patrón

Por tu coraje y sangre fría…

Impone obediencia

Tu sola presencia

En toda ocasión…

Pero yo se que el puñal de unos ojos oscuros

Ojos cándidos y puros

Se clavó en tu corazón…

Y hoy llorás, malevo fuerte

Vos que nunca lagrimeaste

Ni aflojaste ante la muerte;

Suplicás una mirada

Vos que siempre te copaste

Sin permiso la parada

Ya de audaz no hacés alarde

Pues te duele la rodada

Y aprendiste un poco tarde

Que el guapo se vuelve cobarde

Y no vale prepotencia cuando talla la pasión

Me has confesao

Por el vapor de la bebida

Mareao

Que no te importa ya la vida

Y que antes de verla

Con otro y perderla

Quisieras morir…

Y al recordar que la ingrata burló tu cariño

Sollozabas como un niño

Que aprendió lo que es sufrir

knap en mannelijk

En tussen de pechmensen

Patroon

Voor je moed en koelbloedigheid...

gehoorzaamheid opleggen

je enige aanwezigheid

Bij elke gelegenheid...

Maar ik weet dat de dolk met donkere ogen

openhartige en zuivere ogen

Het heeft je hart doorboord...

En vandaag huil je, sterke malevo

jij die nooit scheurde

Je verslapte niet voor de dood;

je smeekt om een ​​kijkje

Jij die altijd dronken werd

Zonder toestemming de halte

Je schept niet langer op dat je brutaal bent

Nou, het rollen doet pijn

En je leerde een beetje laat

Dat de knappe een lafaard wordt

En het is geen arrogantie waard als je de passie kerft

je hebt me bekend

Door de damp van de drank

duizelig

Dat je niet langer om het leven geeft

En dat voordat ik haar zag

Met een ander en haar verliezen

Zou je willen sterven...

En bedenkend dat de ondankbare vrouw je liefde bespotte

je snikte als een kind

wie heeft geleerd wat het is om te lijden?