Genese Future - Rockets

Apres que la folie des hommes

Eut libere des forces pour lesquelles

Ils n’avaient pas la connaissance

Et que la grande lueur mauvaise

Eut brule en un jour toute la surface de la terre

Et que toute forme de vie eut disparu

Et qu’il ne resta plus qu’un ocean de feu

Des magmas oublies surgirent des profondeurs du globe

Et se refroidirent en mer de vie

Lacs de saphirs et montagnes de poudre

Alors seulement les fils de la connaissance

Virent que les derniers lambeaux de la malediction humaine

S’etaient enfin disperses aux confins de l’univers

Et deciderent que cette planete du systeme d’Oran

Etait enfin bonne pour recevoir la vie

Le premier jour, le vivants a jamais fils de la connaissance

Descendirent sur la terre pour faire place nette

Et chasser le petits genies solitaires et malefiques

Qui s’installent souvent sur les planetes abandonees

Ils virent que l’eau de la vie manquait

Et se mirent a dormir la jusqu’au soir

Le deuxieme jour, ils peuplerent mers et oceans de vie

Quatre grandes medeuses intelligentes

Furent chargees de regner sur le monde marin

Orion… Occident…Septentrion…Meridion

Le trosieme jour, le vivants a jamais fils de la connaissance

Peulperent les surfaces emergees

De vegetaux pensants et autogeres

Le cinquieme jour les fils de la connaissance

Peuplerent montagnes et vallees, plateaux et plaines

D’animaux sapient et benefiques

Qui se reproduisaient en phartenogenese

Ces animaux etaient autogerers

Le sixieme jour le fils de la connaissance

Virent que la terre etait bonne

Et que l’experience valait la peine d’etre a nouveau tentee

Ils creerent des etres a leur image

Des humanoides a la peau d’acier

Charges a jamais d’equilibrer le blanc et le noir

Le plus et le moins

Des humanoides a la peau d’acier

Gardiens toujours du secret

Le septieme jour le fils de la connaissance

Se rejouirent car la terre etait bonne

Dans le galaxies les plus reculees

Resonerent les echoes d’interminables festin

Qui saluaient la nouvelle terre

Le souvenir de la nature meme, etait deja bien loin

Na de waanzin van mannen

Had krachten losgelaten waarvoor

Ze hadden de kennis niet

En het grote boze licht

Had in één dag het hele aardoppervlak verbrand

En al het leven was weg

En er was alleen nog een oceaan van vuur over

Vergeten magma's kwamen op uit de diepten van de wereld

En werd koud in de zee van het leven

Saffiermeren en Kruitgebergte

Dus alleen de zonen van kennis

Zag alleen de laatste flarden van de menselijke vloek

Was eindelijk verspreid naar de uiteinden van het universum

En besloot dat deze planeet van het systeem van Oran

Was eindelijk goed om het leven te ontvangen

Op de eerste dag hebben de levenden ooit een zoon van kennis

Afgedaald naar de aarde om de weg vrij te maken

En jaag op de eenzame kwaadaardige kleine geesten

Die zich vaak vestigen op verlaten planeten

Ze zagen dat het water des levens ontbrak

En begon daar te slapen tot de avond

Op de tweede dag vulden ze zeeën en oceanen met leven

Vier grote intelligente kwallen

Werd beschuldigd om de zeewereld te regeren

Orion... West... Noord... Meridion

Op de derde dag hebben de levenden ooit een zoon van kennis

Bevolkt de opkomende oppervlakken

Denkende en zelfbeheerde planten

Op de vijfde dag de zonen van kennis

Bevolkte bergen en valleien, plateaus en vlaktes

Wijze en heilzame dieren

Welke gereproduceerd in phathenogenese

Deze dieren waren zelfsturend

Op de zesde dag de zoon van kennis

Zag dat het land goed was

En de ervaring was het opnieuw proberen waard?

Ze creëerden wezens naar hun beeld

Mensachtigen met stalen huid

Voor altijd opgeladen om wit en zwart in balans te brengen

De plus en de min

Mensachtigen met stalen huid

Altijd bewaarders van het geheim

Op de zevende dag de zoon van kennis

Blij dat het land goed was

In de meest afgelegen sterrenstelsels

Weergalm de echo's van eindeloos feesten

Wie begroette de nieuwe aarde

De herinnering aan de natuur zelf, was al ver weg