By Weary Well - Robin Williamson

As I came down by the weary well

Going there to fill my can

My fortune there I do declare

She took me by the hand

The lark gives tongue when summer comes

Though time cracks every song

As if newborn and as forlorn

Twas me that loved her long

The willow tree, the willow tree

That Christ cleft for his flocks

I saw the candles burn in the church

And the door of the many locks

The ocean roared against the shore

In the dark before the day

I pulled my coat up round my throat

And I turned my face away

My curses on the carpenter

Who built the doors so strong

That she and me might parted be

And parted be for long

Before I’m old with wandering

By the high roads and the low

I’ll steal his hammer and his nails

Till he can build no more

I wish that I were in her bed

Where I have been before

Her arms entwined around my neck

And her fine breasts rising so

I wish her door was bolted fast

With two locks and a chain

And she and I inside to lie

Safe from the wind and rain

Sun and fire and candlelight

To all the world belong

But the moon pale and the midnight

Let these delight the strong

Where wild geese fly across the sky

Her voice is like the air

And the midnight dark is in her eyes

And the night is on her hair

Toen ik bij de vermoeide put kwam

Erheen gaan om mijn blikje te vullen

Mijn fortuin daar verklaar ik wel

Ze nam me bij de hand

De leeuwerik geeft de tong als de zomer komt

Hoewel de tijd elk nummer kraakt

Als pasgeboren en als verloren

Ik was het die lang van haar hield

De wilg, de wilg

Dat Christus spleet voor zijn kudden

Ik zag de kaarsen branden in de kerk

En de deur van de vele sloten

De oceaan brulde tegen de kust

In het donker voor de dag

Ik trok mijn jas rond mijn keel

En ik wendde mijn gezicht af

Mijn vloeken op de timmerman

Wie heeft de deuren zo sterk gebouwd

Dat zij en ik zouden kunnen scheiden

En voor lang afscheid genomen

Voordat ik oud ben met dwalen

Door de hoge wegen en de lage

Ik steel zijn hamer en zijn nagels

Tot hij niet meer kan bouwen

Ik wou dat ik in haar bed lag

Waar ik eerder ben geweest

Haar armen verstrengeld om mijn nek

En haar fijne borsten stijgen zo

Ik wou dat haar deur snel was vergrendeld

Met twee sloten en een ketting

En zij en ik binnen om te liegen

Veilig voor wind en regen

Zon en vuur en kaarslicht

Tot de hele wereld behoort

Maar de maan bleek en de middernacht

Laat deze de sterken verrukken

Waar wilde ganzen door de lucht vliegen

Haar stem is als de lucht

En het middernachtelijk donker is in haar ogen

En de nacht is op haar haar