This Is The Day (6.30am) - Robin Mark, Stuart Townend, Gary Sadler

It’s 6: 30 am, sun rises on the city again,

And hands reach over

From the bedclothes warm,

And punch that button on the stupid alarm,

And a baby starts to cry

And the coffee goes on,

But they don’t even know:

That this is the day that the Lord has made

They were meant to rejoice and be glad in it

For the times and the seasons

Are in Your hands

But they don’t even know.

It’s 8: 30 am, they’re walking off to school again,

An angel at their shoulder

And a pocket full of hope,

And a natural resistance determined to cope,

With whatever lies before them

On the slippery slope

But they don’t even know:

It’s 5: 30pm, they’re all sitting down to eat again,

She’s a single young mother,

He’s a noisy child,

He’s a lonely lost father who’s forgotten his smile,

They’re a family in trouble,

But they’re gonna get by

But they don’t even know:

It’s 10.30 pm, sunset upon this city again,

It’s a circle of life

On a dead end train,

Is it just another morning with some more of the same?

Shouldn’t somebody be singing,

A simple refrain

So that they might even know?

Het is 6.30 uur, de zon komt weer op in de stad,

En handen reiken

Van het warme beddengoed,

En druk op die knop op het stomme alarm,

En een baby begint te huilen

En de koffie gaat maar door,

Maar ze weten het niet eens:

Dat dit de dag is die de Heer heeft gemaakt

Ze waren bedoeld om zich te verheugen en er blij mee te zijn

Voor de tijden en de seizoenen

Ligt in jouw handen

Maar ze weten het niet eens.

Het is 8.30 uur, ze lopen weer naar school,

Een engel op hun schouder

En een zak vol hoop,

En een natuurlijke weerstand vastbesloten om het hoofd te bieden,

Met wat er voor hen ligt

Op de gladde helling

Maar ze weten het niet eens:

Het is 17:30 uur, ze zitten allemaal weer te eten,

Ze is een alleenstaande jonge moeder,

Hij is een luidruchtig kind,

Hij is een eenzame verloren vader die zijn glimlach is vergeten,

Ze zijn een gezin in moeilijkheden,

Maar ze komen er wel uit

Maar ze weten het niet eens:

Het is 22.30 uur, zonsondergang over deze stad weer,

Het is een cirkel van het leven

In een doodlopende trein,

Is het gewoon weer een ochtend met wat meer van hetzelfde?

Zou er niet iemand moeten zingen,

Een eenvoudig refrein

Zodat ze het misschien zelfs weten?