Of Misery and the Final Hope - Riul Doamnei

I’ve travelled so far away from home

Where I left my life denied

With a white spelled dream

Which fades to night

As the past sins into morninglight

I’ve tried so hard every way to call

Myself back to life

In the warmest lust where tight will falls

As grey ash over

Fire-eaten skies

Of misery and the final hope

Now hear me screaming loud

Dyers!

Sinners!

Chanting prayers

There waits the crowd

Standing at sunset

A pilgrimage of lepers to the sanctuary vault

An ordinary story

Of misery and the final hope

Now hear them screaming loud

By the bleeding of my feet

Arms and lips I bow myself to thee

Over charity and grace you master here

On a raw stone walk on my knees

To kiss prodigious skin

Now hear them crying out

They offer their soul for misery

And the final hope

Over charity and grace I worship here

Ik heb zo ver van huis gereisd

Waar ik mijn leven heb achtergelaten, geweigerd

Met een witte speltdroom

Die vervaagt naar de nacht

Zoals het verleden zondigt in het ochtendlicht

Ik heb zo hard geprobeerd om te bellen

Ikzelf weer tot leven

In de warmste lust waar strak zal vallen

Als grijze as over

Door vuur aangevreten luchten

Van ellende en de laatste hoop

Hoor me nu luid schreeuwen

ververs!

zondaars!

Gebeden zingen

Daar wacht de menigte

Staan bij zonsondergang

Een pelgrimstocht van melaatsen naar de kluis van het heiligdom

Een gewoon verhaal

Van ellende en de laatste hoop

Hoor ze nu hard schreeuwen

Door het bloeden van mijn voeten

Armen en lippen ik buig me voor u

Over liefdadigheid en genade beheers je hier

Op een ruwe steen lopen op mijn knieën

Om een ​​wonderbaarlijke huid te kussen

Hoor ze nu schreeuwen

Ze offeren hun ziel op voor ellende

En de laatste hoop

Over liefdadigheid en genade aanbid ik hier