Those Were The Days - Rita Springer

This is a true story.

I grew up on a ranch in California with a tree house in

the front pasture and geese and goats everywhere.

This is for the sibs.

There are six of us and back then… that was enough for a tag football team.

Life truly was simple then

I can remember when the sky was so blue

We played cowboys and Indians and can you catch the moon

Girl-clubs in the tree-house and the boys they had to stay out

Wondering what we were doing up there all afternoon

Those were the days when life was a little simpler

Those were the days we didn’t have much to say

Those were the days when we looked so forward to winter

And April flowers and the summer rain

We had geese on the front porch and we had goats in the backyard

Daddy was always bringing home a lost soul to free

It’s funny what you remember in a house made of timber

Six hungry wide-eyed mouths to feed

There’s no place like home

Oh, we had nothing fancy

Just welfare and community

And stray dogs we loved and buried in the backyard

Oh, there’s no place like home

It’s a song if there’s a melody

Survival, if no harmony

It’s a choice to make a symphony out of anything at all

I can remember when the sky was so blue

But growing up, it changes, all the things we have to do

I’m thankful for the memories no matter where they take me

And it’s always just a little bittersweet too

Those were the days the sky was so blue

Oh, those were the days that I remember You

Dit is een waargebeurd verhaal.

Ik ben opgegroeid op een boerderij in Californië met een boomhut in

het voorste weiland en overal ganzen en geiten.

Dit is voor de broers en zussen.

We zijn met zes en toen... was dat genoeg voor een voetbalteam.

Het leven was toen echt simpel

Ik kan me herinneren dat de lucht zo blauw was

We speelden cowboys en indianen en kun je de maan vangen?

Meisjesclubs in de boomhut en de jongens moesten buiten blijven

Benieuwd wat we daar de hele middag deden

Dat waren de dagen dat het leven een beetje eenvoudiger was

Dat waren de dagen dat we niet veel te zeggen hadden

Dat waren de dagen dat we zo uitkeken naar de winter

En april bloemen en de zomerregen

We hadden ganzen op de veranda en we hadden geiten in de achtertuin

Papa bracht altijd een verloren ziel mee naar huis om te bevrijden

Het is grappig wat je je herinnert in een huis van hout

Zes hongerige monden met grote ogen om te voeden

Er is geen plaats zoals thuis

Oh, we hadden niets bijzonders

Gewoon welzijn en gemeenschap

En zwerfhonden waar we van hielden en begraven in de achtertuin

Oh, er is geen plek zoals thuis

Het is een nummer als er een melodie is

Overleven, als er geen harmonie is

Het is een keuze om van alles een symfonie te maken

Ik kan me herinneren dat de lucht zo blauw was

Maar als we opgroeien, verandert het, alle dingen die we moeten doen

Ik ben dankbaar voor de herinneringen, ongeacht waar ze me heen brengen

En het is ook altijd een beetje bitterzoet

Dat waren de dagen dat de lucht zo blauw was

Oh, dat waren de dagen dat ik me je herinner