Separate Realities - Ringworm

Feeling to no one

Servant to this disease

No innocent victims

No symbol of purity

We worship the black sun

I keep it locked away

It cannot be undone

Separate realities

Spiritual decay, lost in this facade

Would you give your flesh away

When you stand before your god?

As I try to imitate, it all just falls apart

Excommunicate to the corners of my heart

Can you see through me?

Spreading so thin

Slowly we rot away

Carelessly awaken another golden dawn

Finally forsaken away from everyone

Blinded by your hate, I curse the sky above

As I pass the final gate

In the shadow of your love

If you could see me

Under the skin

Slowly we rot away

No one gets out for free

The door is open, hear the liar’s tongue

But the words were never spoken

And fire fills my lungs

Calling out to no one

So just enjoy the pain

Can we call ourselves the victims

When we do it all again?

If you could see me

Under the skin

Slowly we rot away

Gevoel voor niemand

Dienaar van deze ziekte

Geen onschuldige slachtoffers

Geen symbool van zuiverheid

We aanbidden de zwarte zon

Ik houd het op slot

Het kan niet ongedaan gemaakt worden

Afzonderlijke werkelijkheden

Geestelijk verval, verloren in deze façade

Zou je je vlees weggeven?

Wanneer sta je voor je god?

Terwijl ik probeer te imiteren, valt het allemaal uit elkaar

Excommuniceer naar de hoeken van mijn hart

Kun je door me heen kijken?

Zo dun smeren

Langzaam rotten we weg

Zorgeloos een nieuwe gouden dageraad ontwaken

Eindelijk verlaten van iedereen

Verblind door je haat, vervloek ik de lucht hierboven

Als ik de laatste poort passeer

In de schaduw van je liefde

Als je me zou kunnen zien

Onder de huid

Langzaam rotten we weg

Niemand komt er gratis uit

De deur is open, hoor de tong van de leugenaar

Maar de woorden werden nooit gesproken

En vuur vult mijn longen

Bellen naar niemand

Dus geniet gewoon van de pijn

Mogen we onszelf de slachtoffers noemen?

Wanneer we het allemaal opnieuw doen?

Als je me zou kunnen zien

Onder de huid

Langzaam rotten we weg