Silent Homecoming - Ringo Starr

Patiently she stares down the runway

Today’s the day that he is coming home

Seems like he’s been gone a lifetime

And a lifetime is a long time to be gone

But there are songs that need singing

And there are things that must be done

There are thoughts that still need thinking

And there are wars that must be won

He was just a boy when they sent for him

And overnight turned him into a man

Proudly he had served his country

In a war he didn’t seem to understand

The flag still waves, his war is over

He’ll never have to kill again

And as she waits, she thinks it over

Is winning worth the prize we pay to win?

Her thoughts keep wandering to his childhood

When all his hand grenades were merely toys

And «war» was just a game that he was playing

With plastic guns like other little boys

And every day when play was over

He’d put his little toys away

And she’d be standing, waiting for him

The way she’s waiting here today

As the plane stops she starts thinking

Will he still look the way he did before?

Or will his eyes reflect the pain of killing

Like most young men when they come home from war?

These last few minutes seem like hours

She tries her best not to cry

But there’s that hearse filled up with flowers

Did he really have to die?

No, no, no, no

Geduldig staart ze over de landingsbaan

Vandaag is de dag dat hij thuiskomt

Het lijkt alsof hij een leven lang weg is geweest

En een leven is een lange tijd om weg te zijn

Maar er zijn liedjes die gezongen moeten worden

En er zijn dingen die gedaan moeten worden

Er zijn gedachten die nog moeten worden nagedacht

En er zijn oorlogen die gewonnen moeten worden

Hij was nog maar een jongen toen ze hem lieten komen

En van de ene op de andere dag veranderde hij in een man

Trots had hij zijn land gediend

In een oorlog leek hij het niet te begrijpen

De vlag zwaait nog steeds, zijn oorlog is voorbij

Hij hoeft nooit meer te doden

En terwijl ze wacht, denkt ze erover na

Is winnen de prijs waard die we betalen om te winnen?

Haar gedachten dwalen steeds af naar zijn kindertijd

Toen al zijn handgranaten slechts speelgoed waren

En 'oorlog' was gewoon een spel dat hij speelde

Met plastic geweren zoals andere kleine jongens

En elke dag als het spel voorbij was

Hij zou zijn kleine speelgoed opbergen

En ze zou staan, op hem te wachten

Zoals ze hier wacht vandaag

Als het vliegtuig stopt, begint ze te denken

Zal hij er nog steeds uitzien zoals hij vroeger deed?

Of zullen zijn ogen de pijn van het doden weerspiegelen?

Zoals de meeste jonge mannen als ze uit de oorlog thuiskomen?

Deze laatste paar minuten lijken uren

Ze doet haar best om niet te huilen

Maar daar is die lijkwagen vol met bloemen

Moest hij echt sterven?

Nee nee nee nee