Bella senz'anima - Richard Cocciante

E adesso siediti su quella seggiola

Stavolta ascoltami senza interrompere

È tanto tempo che volevo dirtelo:

Vivere insieme a te è stato inutile

Tutto senz’alibi, senza una lacrima

Niente d’aggiungere e da dividere

Nella tua trappola ci son caduto anch’io

Avanti il prossimo, gli lascio il posto mio

Povero diavolo, che pena mi fa!

E quando a letto lui ti chiederà di più

Glielo concederai, perché tu fai così

Come sai fingere se ti fa comodo

E adesso so chi sei e non ci soffro più

E se verrai di là te lo dimostrerò

E questa volta tu te lo ricorderai

E adesso spogliati come sai fare tu

Ma non illuderti, io non ci casco più

Tu mi rimpiangerai, bella senz’anima

En ga nu op die stoel zitten

Luister deze keer naar me zonder te onderbreken

Ik wilde je al heel lang vertellen:

Samenwonen met jou was zinloos

Allemaal zonder excuses, zonder een traan

Niets toe te voegen en te verdelen

Ik ben ook in jouw val gelopen

Kom op naar de volgende, ik geef hem mijn plaats

Arme duivel, wat doet het mij pijn!

En als hij in bed ligt, zal hij om meer vragen

Je zult het hem geven, omdat je dat doet

Hoe kun je doen alsof als het bij je past?

En nu weet ik wie je bent en lijd ik niet meer

En als je langskomt, zal ik het je bewijzen

En deze keer zul je het je herinneren

En kleed je nu uit zoals je weet hoe het moet

Maar hou jezelf niet voor de gek, ik trap er niet meer in

Je zult spijt van me krijgen, mooi zonder ziel