Embers to End - Respire

(twentytwenty, was it all worth it?

Bodies line the years, doomed kin festers)

Survive

Survive this by screaming into yourself

Things can’t get worse, every year only seems

To feel worse (when they come for you)

Are we all safe now?

are we all fitting in?

Assimilate to forget we never belonged

Dissociate to beset the nature of fleetingness

The fear (will it comfort you?)

Th home we dreamt up, carrid away

The home we dreamt up, carried away

The life we could have had, a promise never meant

I thought I knew where I came from

Where I fit in, where I relate

The tides will change

The ground will shift

Nothing stays true

(meant nothing)

You strive all your life to feel welcome in their world, paying dues — used,

consumed

When their walls come tumbling down, who’d you think will be the first blamed

for the fall

Fire feeds panic swells (false sense security)

Desperate, take the bait

Chaos feeds hatred sells (false flag civility)

Desolate, take the fall

(oh god)

You don’t know what you have till it’s gone

Stars won’t smile on you (stars won’t smile)

There’s no end in sight

Where you don’t lose it all

No matter when, no matter how

So fester, wound

Death kneels hardly still

Time ends on all

Fester, wound

We lost our home and so will you

Time ends on all still

Saving nothing, flailing down (coward)

We’ll always get the last word (choke)

Only time till we’re all displaced (another war)

Who will get the last laugh?

(one last laugh)

Frail obedient wretch

Swallow grievance from a millionaire’s scorn

You’re nothing more than an ember to the flame

The fires rage to your neighborhoods still

Coward, you’re nothing more than an ember to the flame

(twintigtwintig, was het het allemaal waard?

Lichamen langs de jaren, gedoemde verwanten etteren)

Overleven

Overleef dit door tegen jezelf te schreeuwen

Het kan niet erger worden, elk jaar lijkt alleen maar

Om je slechter te voelen (wanneer ze voor je komen)

Zijn we nu allemaal veilig?

passen we er allemaal bij?

Assimileren om te vergeten dat we er nooit bij hoorden

Dissociëren om de aard van vluchtigheid te omringen

De angst (zal het je troosten?)

Het huis dat we hebben gedroomd, wegwezen

Het huis dat we hebben gedroomd, meegesleept

Het leven dat we hadden kunnen hebben, een belofte was nooit bedoeld

Ik dacht dat ik wist waar ik vandaan kwam

Waar ik bij pas, waar ik me verhoud

De getijden zullen veranderen

De grond zal verschuiven

Niets blijft waar

(betekende niets)

Je streeft je hele leven ernaar om je welkom te voelen in hun wereld, contributie te betalen - gebruikt,

geconsumeerd

Wanneer hun muren instorten, wie zou volgens jou de eerste schuld krijgen?

voor de herfst

Vuur voedt paniek zwelt op (valse zin beveiliging)

Wanhopig, pak het aas

Chaos voedt haat verkoopt (valse vlag beleefdheid)

Desolaat, neem de val

(Oh God)

Je weet niet wat je hebt totdat het weg is

Sterren lachen niet naar je (sterren lachen niet)

Er is geen einde in zicht

Waar je niet alles kwijtraakt

Het maakt niet uit wanneer, hoe dan ook

Dus etteren, wond

De dood knielt nauwelijks stil

De tijd eindigt op alle

Fester, wond

We zijn ons huis kwijt en jij ook

De tijd loopt af op allemaal stil

Niets redden, naar beneden zwaaien (lafaard)

We zullen altijd het laatste woord krijgen (stikken)

Enige tijd totdat we allemaal ontheemd zijn (een nieuwe oorlog)

Wie zal het laatst lachen?

(een laatste lach)

Breekbare gehoorzame stakker

Slik de klacht van de minachting van een miljonair in

Je bent niets meer dan een gloeidraad voor de vlam

De branden woeden nog steeds naar je buurten

Lafaard, je bent niets meer dan een sintel voor de vlam