How Heavy the Downpour - Renounced

Beneath these ashes I search for hope, but find nothing but dead ends.

Sleep provides a break from the weight.

The economy burns holes in souls.

Sleep provides a break from the weight.

Disappointment rains down on the youth, I dedicate this to the kids who never

made it out.

who found that noose and never found love If this mindset never lifts.

I can’t see myself living past my thirties.

The human race is not supposed to live like this.

My mirror no longer reflects who I used to be.

Please let this end.

Beneath these ashes I search for hope.

I try to understand, but just stare at an empty sky as it falls down on me.

How heavy the downpour, how heavy.

God has abandoned us, I just want to live a righteous life.

But only see that one way out.

Beneath these ashes I search for hope, but I find nothing but dead ends.

Like a spring tide on a full moon I will drown everything that used feel safe.

A moment so small can tear down the bluest of skies in this long goodbye We

call life.

Onder deze as zoek ik naar hoop, maar vind niets dan doodlopende wegen.

Slaap zorgt voor een pauze van het gewicht.

De economie brandt gaten in zielen.

Slaap zorgt voor een pauze van het gewicht.

Teleurstelling regent op de jeugd, ik draag dit op aan de kinderen die nooit

maakte het uit.

die die strop heeft gevonden en nooit liefde heeft gevonden Als deze mentaliteit nooit verdwijnt.

Ik zie mezelf niet ouder worden dan mijn dertigste.

Het menselijk ras hoort zo niet te leven.

Mijn spiegel weerspiegelt niet meer wie ik was.

Laat dit alsjeblieft eindigen.

Onder deze as zoek ik naar hoop.

Ik probeer het te begrijpen, maar staar naar een lege lucht terwijl die op me neervalt.

Hoe zwaar de stortbui, hoe zwaar.

God heeft ons in de steek gelaten, ik wil gewoon een rechtvaardig leven leiden.

Maar zie alleen die ene uitweg.

Onder deze as zoek ik naar hoop, maar ik vind niets dan doodlopende wegen.

Als een springtij op een volle maan zal ik alles verdrinken dat zich vroeger veilig voelde.

Een moment dat zo klein is, kan de blauwste luchten neerhalen in dit lange afscheid. We

leven noemen.