Татарское село - Ренат Ибрагимов

Тихое татарское село,

Жизнь проходит, как заведено.

Опустилась на крылечко ночь,

На пороге дома — мать и дочь.

Лица освещает лунный свет.

Просит дочь: «Дай, матушка, совет.

Что мне делать?

Полюбила я

Паренька из русского села!»

Опустила мама грустный взгляд:

«Знаю, дочка, люди говорят.

Принесла соседка новость в дом —

Видели вас часто за селом».

«Передай, мол, как не стыдно ей!

Мало ль на селе у нас парней?»

«Говорит, ты на устах у всех

Перед Богом это страшный грех.

Только дело не в соседке той.

Знай, ты с этим парнем — брат с сестрой.

Слушай, дочка, правду до конца:

Я всю жизнь люблю его отца».

Тихое татарское село,

Жизнь проходит, как заведено.

И уже не в силах слез сдержать

На пороге плачут дочь и мать.

Rustig Tataars dorp

Het leven gaat gewoon door.

De nacht viel op de veranda,

Op de drempel van het huis - moeder en dochter.

Gezichten verlicht door maanlicht.

De dochter vraagt: „Geef me, moeder, raad.

Wat moet ik doen?

ik werd verliefd

Een jongen uit een Russisch dorp!”

Moeder sloeg haar droevige blik neer:

'Ik weet het, dochter, zeggen de mensen.

De buurman bracht het nieuws naar het huis -

We zagen je vaak buiten het dorp."

'Vertel, zeggen ze, hoe ze zich niet voor haar schamen!

Hebben we een paar jongens in het dorp?

"Hij zegt dat je op ieders lippen bent

Voor God is dit een verschrikkelijke zonde.

Alleen gaat het niet om die buurman.

Weet dat jij en deze man broer en zus zijn.

Luister, dochter, de waarheid tot het einde:

Ik heb mijn hele leven van zijn vader gehouden."

Rustig Tataars dorp

Het leven gaat gewoon door.

En niet langer in staat om de tranen tegen te houden

Op de drempel huilen een dochter en een moeder.