Deathbed - Relient K, Jon Foreman

I can smell the death on the sheets covering me

I can’t believe this is the end

But this is my deathbed, I lie here alone

If I close my eyes tonight, I know I’ll be home

The year was 1941

I was eight years old and far, far too young

To know that the stories of battles and glory

Was a tale a kind mother made up for her son

You see, Dad was a traveling preacher

Teachin' the words of the Teacher

But mother had sworn he went off to the war

And died there with honor

Somewhere on a beach there

But he left once to never return

Which taught me that I should unlearn

Whatever I thought a father should be

I abandoned that thought like he abandoned me

By forty-seven, I was fourteen

I’d acquired a taste for liquor and nicotine

I smoked until I threw up

Yet I still lit 'em up for thirty more years

Like a machine

So right there you have it

That one filthy habit

Is what got me where I am today

I can smell the death on the sheets covering me

I can’t believe this is the end

I can hear those sad memories still haunting me

So many things I’d do again

But this is my deathbed, I lie here alone

If I close my eyes tonight, I know I’ll be home

Got married on my twenty-first

Eight months before my wife would give birth

It’s easier to be sure you love someone

When her father inquires with the barrel of a gun

The union was far from harmonious

No two people could have been more alone than us

The years would go by and she’d love someone else

And I realized I hadn’t been loved yet myself

From there it’s your typical spiel

Yeah, if life was a highway, I was drunk at the wheel

I was helping the loose ends all fall apart

Yeah, I swear I was destined to fail, and fail from the start

I bowled about six times a week

A bottle of Beam kept the memories from me

Our marriage had taken a seven-ten split

And along with my pride, the ex-wife took the kids

I can smell the death on the sheets covering me

I can’t believe this is the end

I can hear those sad memories still haunting me

So many things I’d do again

But this is my deathbed, I lie here alone

If I close my eyes tonight, I know I’ll be home

I was so scared of Jesus, but He sought me out

Like the cancer in my lungs that’s killing me now

And I’ve given up hope on the days I have left

But I cling to the hope of my life in the next

Then Jesus showed up said, «Before we go up

I thought that we might reminisce

See, one night in your life when you turned out the lights

You asked for and prayed for My forgiveness»

«You cried, wolf

The tears they soaked your fur

The blood dripped from your fangs

You said, 'What have I done?'

You loved that Lamb

With every sinful bone

And there you wept alone

Your heart was so contrite

You said, 'Jesus, please forgive me of my crimes

Sanctify this withered heart of mine

Stay with me until my life is through

And on that day, please take me home with You'»

I can smell the death on the sheets covering me

I can’t believe this is the end

I can hear You whisper to me, «It's time to leave

You’ll never be lonely again»

But this was my deathbed, I died there alone

When I closed my eyes tonight, You carried me home

I am the Way

Follow Me and take My hand

And I am the Truth

Embrace Me and you’ll understand

And I am the Life

And through Me, you’ll live again

For I am Love

I am Love

I, I am Love

Ik ruik de dood op de lakens die me bedekken

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Maar dit is mijn sterfbed, ik lig hier alleen

Als ik vanavond mijn ogen sluit, weet ik dat ik thuis ben

Het jaar was 1941

Ik was acht jaar oud en veel, veel te jong

Om te weten dat de verhalen van veldslagen en glorie

Was een verhaal dat een vriendelijke moeder verzonnen had voor haar zoon?

Zie je, vader was een reizende prediker

Leer de woorden van de Leraar

Maar moeder had gezworen dat hij naar de oorlog ging

En stierf daar met eer

Ergens op een strand daar

Maar hij ging één keer weg om nooit meer terug te keren

Wat me leerde dat ik het moest afleren

Wat ik ook dacht dat een vader zou moeten zijn

Ik verliet die gedachte zoals hij mij verliet

Tegen zevenenveertig was ik veertien

Ik had een smaak voor drank en nicotine gekregen

Ik rookte tot ik moest overgeven

Toch heb ik ze nog dertig jaar aangestoken

Als een machine

Dus daar heb je het

Die ene vieze gewoonte

Is wat me heeft gebracht waar ik nu ben?

Ik ruik de dood op de lakens die me bedekken

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Ik hoor die droevige herinneringen die me nog steeds achtervolgen

Zoveel dingen die ik opnieuw zou doen

Maar dit is mijn sterfbed, ik lig hier alleen

Als ik vanavond mijn ogen sluit, weet ik dat ik thuis ben

Getrouwd op mijn eenentwintigste

Acht maanden voordat mijn vrouw zou bevallen

Het is makkelijker om er zeker van te zijn dat je van iemand houdt

Wanneer haar vader informeert met de loop van een geweer

De unie was verre van harmonieus

Geen twee mensen hadden meer alleen kunnen zijn dan wij

De jaren zouden voorbij gaan en ze zou van iemand anders houden

En ik realiseerde me dat ik zelf nog niet bemind was

Vanaf daar is het je typische verhaal

Ja, als het leven een snelweg was, zat ik dronken achter het stuur

Ik hielp de losse eindjes uit elkaar te vallen

Ja, ik zweer dat ik voorbestemd was om te falen, en ik faal vanaf het begin

Ik bowlde ongeveer zes keer per week

Een fles Beam hield de herinneringen voor me weg

Ons huwelijk was zeven-tien gesplitst

En samen met mijn trots nam de ex-vrouw de kinderen mee

Ik ruik de dood op de lakens die me bedekken

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Ik hoor die droevige herinneringen die me nog steeds achtervolgen

Zoveel dingen die ik opnieuw zou doen

Maar dit is mijn sterfbed, ik lig hier alleen

Als ik vanavond mijn ogen sluit, weet ik dat ik thuis ben

Ik was zo bang voor Jezus, maar Hij zocht me op

Zoals de kanker in mijn longen die me nu doodt

En ik heb de hoop opgegeven op de dagen dat ik nog heb

Maar ik klamp me vast aan de hoop van mijn leven in het volgende

Toen kwam Jezus opdagen en zei: "Voordat we naar boven gaan"

Ik dacht dat we misschien herinneringen op zouden halen

Kijk, op een avond in je leven toen je het licht uitdeed

U heeft om Mijn vergiffenis gevraagd en gebeden»

"Je huilde, wolf"

De tranen die je vacht doorweekt hebben

Het bloed droop van je hoektanden

Je zei: 'Wat heb ik gedaan?'

Je hield van dat lam

Met elk zondig bot

En daar huilde je alleen

Je hart was zo berouwvol

Je zei: 'Jezus, vergeef me alsjeblieft mijn misdaden'

Heilig dit verdorde hart van mij

Blijf bij me tot mijn leven voorbij is

En neem me die dag alsjeblieft mee naar huis'»

Ik ruik de dood op de lakens die me bedekken

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Ik kan je horen fluisteren tegen me: "Het is tijd om te vertrekken"

Je zult nooit meer eenzaam zijn»

Maar dit was mijn sterfbed, ik stierf daar alleen

Toen ik vanavond mijn ogen sloot, droeg je me naar huis

Ik ben de weg

Volg Mij en pak Mijn hand

En ik ben de waarheid

Omhels me en je zult het begrijpen

En ik ben het leven

En door Mij zul je weer leven

Want ik ben liefde

Ik ben liefde

Ik, ik ben liefde