Deathbed - Relient K

I can smell the death on the sheets

Covering me I can’t believe this is the end

But this is my deathbed

I lie here alone

If I close my eyes tonight

I know I’ll be home

The year was nineteen forty one

I was eight years old and

Far far too young

To know that the stories

Of battles and glory

Was a tale a kind mother

Made up for her son

You see

Dad was a traveling preacher

Teaching the words of the Teacher

My mother left mourning

Went off to the war

And died there with honor

Somewhere on a beach there

But he left once to never return

Which taught me that I should unlearn

Whatever I thought a father should be I abandoned that thought

Like he abandoned me By forty seven I was fourteen

I’d acquired a taste for liquor and nicotine

I smoked until I threw up Yet I still lit 'em up for thirty more years

Like a machine

So right there you have it That one filthy habit

Is what got me where I am today

I can smell the death on the sheets

Covering me I can’t believe this is the end

I can hear those sad memories

Still haunting me So many things

I’d do again

But this is my deathbed

I lie here alone

If I close my eyes tonight

I know I’ll be home

I got married on my twenty first

Eight months before my wife would give birth

It’s easier to be sure you love someone

When her father inquires with the barrel of a gun

The union was far from harmonious

No two people could have been more alone than us The years would go by and she’d love someone else

And I realized I hadn’t been loved yet myself

And there’s your typical spiel

Yeah if life was a highway

I was drunk at the wheel

I was seeing the loose ends

All fall apart

Yeah I swear I was destined to fail

And fail from the start

I bowled about six times a week

The bottle of Beam kept the memories from me The marriage had taken a seven-ten split

Along with my pride the ex-wife took the kids

I can smell the death on the sheets

Covering me I can’t believe this is the end

I can hear those sad memories

Still haunting me So many things

I’d do again

But this is my deathbed

I lie here alone

If I close my eyes tonight

I know I’ll be home

I was so scared of Jesus

But He sought me out

Like the cancer in my lungs

That’s killing me now

And I’ve given up hope

On the days I have left

But I cling to the hope

Of my life in the next

Then Jesus showed up Said «Before we go»

«I thought that we might reminisce»

«See one night in your life»

«When you turned out the light»

«You asked for and prayed for my forgiveness»

You cried wolf

The tears they soaked your fur

The blood dripped from your fangs

You said, «What have I done?»

You loved that lamb

With every sinful bone

And there you wept alone

Your heart was so contrite

You said, «Jesus, please forgive me of my crimes

Sanctify this withered heart of mine

Stay with me until my life is through

And on that day please take me home with you»

I can smell the death on the sheets

Covering me I can’t believe this is the end

I can hear You whisper to me,

«It's time to leave

You’ll never be lonely again»

But this was my deathbed

I died there alone

When I closed my eyes tonight

You carried me home

I am the Way

Follow Me And take My hand

And I am the Truth

Embrace Me and you’ll understand

And I am the Light

And for Me you’ll live again

For I am Love

I am Love

I, I am Love

Ik ruik de dood op de lakens

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Maar dit is mijn sterfbed

Ik lig hier alleen

Als ik vanavond mijn ogen sluit

Ik weet dat ik thuis zal zijn

Het jaar was negentien eenenveertig

Ik was acht jaar oud en

Veel te jong

Om te weten dat de verhalen

Van strijd en glorie

Was een verhaal een vriendelijke moeder

Gemaakt voor haar zoon

Zie je

Papa was een reizende prediker

De woorden van de leraar leren

Mijn moeder ging in de rouw

Ging naar de oorlog

En stierf daar met eer

Ergens op een strand daar

Maar hij ging één keer weg om nooit meer terug te keren

Wat me leerde dat ik het moest afleren

Wat ik ook dacht dat een vader zou moeten zijn, ik heb die gedachte verlaten

Alsof hij me in de steek liet. Tegen zevenenveertig was ik veertien

Ik had een smaak voor drank en nicotine gekregen

Ik rookte tot ik overgaf, maar ik heb ze nog dertig jaar aangestoken

Als een machine

Dus daar heb je het. Die ene smerige gewoonte

Is wat me heeft gebracht waar ik nu ben?

Ik ruik de dood op de lakens

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Ik kan die droevige herinneringen horen

Zit me nog steeds achtervolgd Zo veel dingen

Ik zou het opnieuw doen

Maar dit is mijn sterfbed

Ik lig hier alleen

Als ik vanavond mijn ogen sluit

Ik weet dat ik thuis zal zijn

Ik ben getrouwd op mijn eenentwintigste

Acht maanden voordat mijn vrouw zou bevallen

Het is makkelijker om er zeker van te zijn dat je van iemand houdt

Wanneer haar vader informeert met de loop van een geweer

De unie was verre van harmonieus

Geen twee mensen hadden meer alleen kunnen zijn dan wij. De jaren zouden voorbij gaan en ze zou van iemand anders houden

En ik realiseerde me dat ik zelf nog niet bemind was

En daar is je typische verhaal

Ja als het leven een snelweg was

Ik zat dronken achter het stuur

Ik zag de losse eindjes

Vallen allemaal uit elkaar

Ja, ik zweer dat ik voorbestemd was om te falen

En faal vanaf het begin

Ik bowlde ongeveer zes keer per week

De fles Beam hield de herinneringen voor me weg. Het huwelijk was op zeven-tien gesplitst

Samen met mijn trots nam de ex-vrouw de kinderen mee

Ik ruik de dood op de lakens

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Ik kan die droevige herinneringen horen

Zit me nog steeds achtervolgd Zo veel dingen

Ik zou het opnieuw doen

Maar dit is mijn sterfbed

Ik lig hier alleen

Als ik vanavond mijn ogen sluit

Ik weet dat ik thuis zal zijn

Ik was zo bang voor Jezus

Maar Hij zocht me op

Zoals de kanker in mijn longen

Dat maakt me nu kapot

En ik heb de hoop opgegeven

Op de dagen dat ik nog over heb

Maar ik klamp me vast aan de hoop

Van mijn leven in het volgende

Toen verscheen Jezus en zei: "Voordat we gaan"

«Ik dacht dat we herinneringen zouden ophalen»

«Zie één nacht in je leven»

"Toen je het licht uitdeed"

«Je vroeg en bad om mijn vergiffenis»

Je huilde wolf

De tranen die je vacht doorweekt hebben

Het bloed droop van je hoektanden

Je zei: "Wat heb ik gedaan?"

Je hield van dat lam

Met elk zondig bot

En daar huilde je alleen

Je hart was zo berouwvol

Je zei: "Jezus, vergeef me alsjeblieft mijn misdaden"

Heilig dit verdorde hart van mij

Blijf bij me tot mijn leven voorbij is

En neem me die dag alsjeblieft mee naar huis»

Ik ruik de dood op de lakens

Ik kan niet geloven dat dit het einde is

Ik kan je horen fluisteren tegen me,

"Het is tijd om te gaan

Je zult nooit meer eenzaam zijn»

Maar dit was mijn sterfbed

Ik stierf daar alleen

Toen ik vanavond mijn ogen sloot

Je droeg me naar huis

Ik ben de weg

Volg mij en pak mijn hand

En ik ben de waarheid

Omhels me en je zult het begrijpen

En ik ben het Licht

En voor mij zul je weer leven

Want ik ben liefde

Ik ben liefde

Ik, ik ben liefde