Dead City - Reka

Когда… свет исчезает.

Облака… скрывают всю суть.

Дождь… как суждение.

Преграждает ваш путь.

Мёртвый город… Личность убита

Надежда спастись… Всеми забыта

Мысли?

Ложь!

Счастье?

Ложь!

Клятвы?

Ложь!

Крики?

Ложь!

Стоны?

Ложь!

Вера?

Ложь!

Деньги?

Ложь!

Правда!

Ловя ваши взгляды, я погружаюсь в презрения

И вижу весь ужас вашего мнения

Дорога одна, вы её сделали сами

Вы здесь навсегда, умрёт тот, кто не с вами

Я знаю, ты оставишь меня

в этом городе — никто не услышит…

Пропадает ещё одна душа,

Когда чьи-то крики становятся тише…

Выбирать сложно, жить хочет каждый

Жизнь одна, каждый день важный,

Но стоит ли так доживать свои дни

Когда ты горишь в собственной лжи?

Нет сострадания, брызги в лицо…

Презрение, ненависть, мука…

Ты верил когда-то в добрые сказки,

Где люди не предавали друг друга…

Wanneer... het licht verdwijnt.

Wolken... verbergen het hele punt.

Regen... als een oordeel.

Blokkeert je pad.

Dode stad... Persoonlijkheid vermoord

Ik hoop gered te worden... Door iedereen vergeten

Gedachten?

Leugen!

Blijheid?

Leugen!

eden?

Leugen!

Schreeuwen?

Leugen!

Kreunen?

Leugen!

Vertrouwen?

Leugen!

Geld?

Leugen!

Waarheid!

Als ik je blikken vang, zak ik weg in minachting

En ik zie al de gruwel van je mening

Er is maar één weg, die heb je zelf gemaakt

Je bent hier voor altijd, degene die niet bij je is zal sterven

Ik weet dat je me zult verlaten

in deze stad zal niemand horen...

Er ontbreekt nog een ziel

Wanneer iemands geschreeuw zachter wordt...

Het is moeilijk kiezen, iedereen wil leven

Het leven is één, elke dag is belangrijk,

Maar is het het waard om je dagen zo te leven?

Wanneer je brandt in je eigen leugens?

Geen medelijden, spatten in het gezicht...

Minachting, haat, kwelling...

Ooit geloofde je in goede sprookjes,

Waar mensen elkaar niet verraden...