Gates of Sanity - Reign of Fury

Shadows of night suffocating the light

Hiding the stalking decay

Imbalance of will,

Youth that kill for the thrill,

This concrete gulag chokes its prey,

Could you sleep now?

Could you dream now?

Screams far away are getting closer each day,

Eat in to your soul, rot your soul,

As if just to taunt or evil to flaunt,

Surrounding the weak just for fun

The gates are open,

I’m getting further from my memory,

Its coming back from inside of the gates of sanity

The damned never learn and our city will burn,

It screams out in pain everyday,

A husk of the past,

Paradise never lasts,

Instilled schadenfreude betrays

A woman cries into the night,

another soul is lost to might,

concrete grey and blood red sky,

This cities sound will never leave my mind

i sit and i watch as my home it is lost,

I hold the new dawn in my arms,

Our futures to write and our foes we must fight,

hoping the son clears the sky

I’ve got a feeling I’m leaving this mind and soul behind

Schaduwen van de nacht die het licht verstikken

Het verval van stalking verbergen

Onevenwichtigheid van wil,

Jongeren die moorden voor de spanning,

Deze betonnen goelag verstikt zijn prooi,

Zou je nu kunnen slapen?

Zou je nu kunnen dromen?

Geschreeuw ver weg komt elke dag dichterbij,

Eet in je ziel, rot je ziel,

Alsof alleen maar om te spotten of kwaad om te pronken,

De zwakken omringen gewoon voor de lol

De poorten staan ​​open,

Ik kom steeds verder van mijn geheugen,

Het komt terug van binnenuit de poorten van gezond verstand

De verdoemden leren nooit en onze stad zal branden,

Het schreeuwt het elke dag uit van de pijn,

Een schil van het verleden,

Het paradijs duurt nooit,

Bijgebracht leedvermaak verraadt

Een vrouw huilt tot diep in de nacht,

een andere ziel is verloren aan macht,

betongrijs en bloedrode lucht,

Het geluid van deze stad zal nooit uit mijn gedachten gaan

ik zit en ik kijk toe hoe mijn huis verloren gaat,

Ik houd de nieuwe dageraad in mijn armen,

Onze toekomst om te schrijven en onze vijanden moeten we bevechten,

in de hoop dat de zoon de lucht opruimt

Ik heb het gevoel dat ik deze geest en ziel achter me laat