Castles Made Of Sand (Live) - Red Hot Chili Peppers

Down the street you can hear her scream you’re a disgrace

As she slams the door in his drunken face

And now he stands outside

And all the neighbours start to gossip and drool

He cries oh, girl you must be mad,

What happened to the sweet love you and me had?

Against the door he leans and starts a scene,

And his tears fall and burn the garden green

And so castles made of sand fall in the sea, eventually

A little indian brave who before he was ten,

Played wargames in the woods with his indian friends

And he built up a dream that when he grew up He would be a fearless warrior indian cheif

Many moons past and more the dream grew strong until

Tomorrow he would sing his first warsong and fight his first battle

But something went wrong, surprise attack killed him in his sleep that night

And so castles made of sand melts into the sea, eventually

There was a young girl, whos heart was a frown

'cause she was crippled for life,

And she couldn’t speak a sound

And she wished and prayed she could stop living,

So she decided to die

She drew her wheelchair to the edge of the shore

And to her legs she smiled you won’t hurt me no more

But then a sight she’d never seen made her jump and say

Look a golden winged ship is passing my way

And it really didn’t have to stop, it just kept on going…

And so castles made of sand slips into the sea, eventually

Op straat hoor je haar schreeuwen dat je een schande bent

Terwijl ze de deur dichtslaat in zijn dronken gezicht

En nu staat hij buiten

En alle buren beginnen te roddelen en te kwijlen

Hij huilt oh meid, je moet wel gek zijn

Wat is er gebeurd met de zoete liefde die jij en ik hadden?

Tegen de deur leunt hij en begint een scène,

En zijn tranen vallen en branden de tuin groen

En zo vallen uiteindelijk zandkastelen in zee

Een kleine Indiase dappere die voordat hij tien was,

Speelde wargames in het bos met zijn Indiase vrienden

En hij bouwde een droom op dat hij, als hij opgroeide, een onverschrokken krijger indiaanse chef zou zijn

Vele manen voorbij en meer werd de droom sterk tot

Morgen zou hij zijn eerste oorlogslied zingen en zijn eerste strijd voeren

Maar er ging iets mis, een verrassingsaanval doodde hem die nacht in zijn slaap

En zo smelten kastelen gemaakt van zand uiteindelijk in de zee

Er was een jong meisje, wiens hart een frons was

omdat ze voor het leven kreupel was,

En ze kon geen geluid uitspreken

En ze wenste en bad dat ze kon stoppen met leven,

Dus besloot ze te sterven

Ze trok haar rolstoel naar de rand van de kust

En naar haar benen glimlachte ze, je zult me ​​geen pijn meer doen

Maar toen een aanblik die ze nog nooit had gezien, deed ze opschrikken en zeggen:

Kijk een gouden gevleugeld schip komt mijn kant op

En het hoefde echt niet te stoppen, het bleef maar doorgaan...

En zo glippen zandkastelen uiteindelijk de zee in