Hangnail - rationale.

Imagine a sea of screens watching, judging, hating anything they see

Then pan to a shot of me questioning everything

Get out if it means you’ll be happy

It’s a brand you burnt into my back

A blistered reminder of why I’m where I am

Twist my arms as much as you’re twisting my words

I don’t think i’m the horse you want to bet on

Or a person to have faith in

I just filled in the dotted line

Now I’ll hide behind the paint

Get out if it means you’ll be happy

It’s a brand you burnt into my back

A blistered reminder of why I’m where I am

Twist my arms as much as you’re twisting my words

There’s no way i could make anyone happy

I’m callous from how this has rubbed off me

It’s not as hard as you’d think, being made out of stone

I wish i had this poetic poise, an articulate finesse

I’m too clumsy and the words escape me

I’m hazy and any passing thought can displace me

It’s a brand you burnt into my back

A blistered reminder of why I’m where I am

Twist my arms as much as you’re twisting my words

Stel je een zee van schermen voor die alles wat ze zien bekijken, beoordelen en haten

Draai dan naar een shot waarin ik alles in twijfel trek

Ga weg als dat betekent dat je gelukkig zult zijn

Het is een brandmerk dat je in mijn rug hebt gebrand

Een verschroeide herinnering aan waarom ik ben waar ik ben

Draai mijn armen net zoveel als jij mijn woorden verdraait

Ik denk niet dat ik het paard ben waarop je wilt wedden

Of een persoon om in te geloven

Ik heb zojuist de stippellijn ingevuld

Nu verstop ik me achter de verf

Ga weg als dat betekent dat je gelukkig zult zijn

Het is een brandmerk dat je in mijn rug hebt gebrand

Een verschroeide herinnering aan waarom ik ben waar ik ben

Draai mijn armen net zoveel als jij mijn woorden verdraait

Ik kan op geen enkele manier iemand gelukkig maken

Ik ben ongevoelig voor hoe dit van me af is gewreven

Het is niet zo moeilijk als je zou denken, gemaakt van steen

Ik wou dat ik dit poëtische evenwicht had, een gearticuleerde finesse

Ik ben te onhandig en de woorden ontgaan me

Ik ben wazig en elke voorbijgaande gedachte kan me verdringen

Het is een brandmerk dat je in mijn rug hebt gebrand

Een verschroeide herinnering aan waarom ik ben waar ik ben

Draai mijn armen net zoveel als jij mijn woorden verdraait