Calling My Children Home - Ralph Stanley

Those lives were mine to love and cherish.

To guard and guide along life’s way.

Oh God forbid that one should perish.

That one alas should go astray.

Back in the years with all together,

Around the place we’d romp and play.

So lonely now and oft' times wonder,

Oh will they come back home some day.

I’m lonesome for my precious children,

They live so far away.

Oh may they hear my calling… calling.

And come back home some day.

I gave my all for my dear children,

Their problems still with love I share,

I’d brave life’s storm, defy the tempest

To bring them home from anywhere.

I lived my life my love I gave them,

To guide them through this world of strife,

I hope and pray we’ll live together,

In that great glad here after life.

I’m lonesome for my precious children,

They live so far away.

Oh may they hear my calling… calling.

and come back home some day.

Die levens waren van mij om lief te hebben en te koesteren.

Om de weg van het leven te bewaken en te begeleiden.

Oh God verhoede dat iemand zou omkomen.

Die zou helaas moeten verdwalen.

Terug in de jaren met allemaal samen,

Rond de plaats waar we zouden ravotten en spelen.

Zo eenzaam nu en vaak vraag ik me af,

Oh, zullen ze op een dag terug naar huis komen.

Ik ben eenzaam voor mijn dierbare kinderen,

Ze wonen zo ver weg.

Oh mogen ze mijn roeping horen... roepen.

En op een dag terug naar huis komen.

Ik heb alles gegeven voor mijn lieve kinderen,

Hun problemen nog steeds met liefde die ik deel,

Ik zou de storm van het leven trotseren, de storm trotseren

Om ze overal mee naar huis te nemen.

Ik leefde mijn leven mijn liefde die ik ze gaf,

Om hen door deze wereld van strijd te leiden,

Ik hoop en bid dat we samen zullen leven,

In dat grote blije hier na het leven.

Ik ben eenzaam voor mijn dierbare kinderen,

Ze wonen zo ver weg.

Oh mogen ze mijn roeping horen... roepen.

en op een dag terug naar huis komen.