Узник - РАКАМАКАФОНСКИЙ

10 лет взаперти.

Я закованный, брошенный гнить в этой пыльной темнице.

а всего то кретин, всем словам вопреки.

Пожелал дочки мэра добиться!

Мне твой запах волос, тёплый ветер принёс,

Мы хотели летать словно птицы!

Но высок был тариф, и теперь я старик,

хоть и возраст не больше чем тридцать.

Обреченный судьбой, я не чувствую боль,

года три как закончились слезы…

Весь заполнен тобой,

Каждый день в голове на повторе твой облик серьезно!

Ты пошла до конца,

против воли отца в мои полные страсти обьятия.

Только бедный пацан,

Кроме розовых слов и надежд разве мог что-то дать ей?

Припев:

Ну и где же ты теперь Изабелла?

Мне к тебе закрыта дверь волей мэра.

Но я выберусь поверь, как из клетки дикий зверь,

и ты будешь вновь моей, Изабелла.

Когда летящую звезду погасят бесполезные желания,

Я выбью двери в новый мир, мы сблизимся телами.

И бросим в пламя все калЕндари, и мигом позабудем.

Дни разлуки, милая, что плен дарил…

Но нас не выдумал Бальзак, хоть я был за,

И люди ждали хэппи-энд как на душу бальзам!

Но тот простой пацан, что подарил мне жизнь,

Где-то в душе хотел так сам, себе сказать: «Держись!»

Когда реальность бьет и хочется от мира скрыться,

Где-то внутри тебя томится этот пленный рыцарь.

Будет сидеть он или сделает до двери шаг,

И вновь найдет свою мечту только тебе решать!

Припев — 2 раза.

10 jaar opgesloten.

Ik ben geketend, achtergelaten om te rotten in deze stoffige kerker.

maar gewoon een idioot, in tegenstelling tot alle woorden.

Ik wenste dat de dochter van de burgemeester het zou bereiken!

Je haargeur bracht me een warme wind,

We wilden vliegen als vogels!

Maar het tarief was hoog, en nu ben ik een oude man,

ook al is de leeftijd niet ouder dan dertig.

Veroordeeld door het lot, ik voel geen pijn

drie jaar sinds de tranen eindigden ...

Allemaal gevuld met jou

Elke dag in mijn hoofd op herhaal je verschijning is serieus!

Je ging tot het einde

tegen de wil van mijn vader in mijn hartstochtelijke omhelzing.

Gewoon een arme jongen

Zou hij haar, behalve rooskleurige woorden en hoop, iets kunnen geven?

Refrein:

Waar ben je nu, Isabella?

De deur naar jou is voor mij gesloten door de wil van de burgemeester.

Maar ik zal eruit komen, geloof me, als een wild dier uit een kooi,

en je zult weer van mij zijn, Isabella.

Wanneer een vliegende ster wordt gedoofd door nutteloze verlangens,

Ik zal de deuren naar een nieuwe wereld neerslaan, we zullen dichter bij lichamen komen.

En laten we alle kalenders in de vlam gooien en het in een oogwenk vergeten.

Dagen van scheiding, lieverd, die gevangenschap gaf...

Maar Balzac heeft ons niet uitgevonden, ook al was ik ervoor,

En men wachtte op een happy end als balsem voor de ziel!

Maar dat simpele kind dat me het leven schonk

Ergens in mijn hart wilde ik tegen mezelf zeggen, tegen mezelf: “Wacht even!”

Wanneer de realiteit toeslaat en je je wilt verbergen voor de wereld,

Ergens in je kwijnt deze gevangen ridder weg.

Hij gaat zitten of zet een stap naar de deur,

En opnieuw zal hij zijn droom vinden, alleen jij kunt beslissen!

Koor - 2 keer.