Aveva un bavero - Quartetto Cetra

Nelle sere fredde e scure

Presso il fuoco del camino

Quante storie, quante fiabe

Raccontava il mio nonnino

La più bella ch’io ricordo

È la storia di un amore

Di un amore appassionato

Che felice non finì

Ed il cuore di un poeta

A tal punto intenerì

Che la storia di quei tempi

Mise in musica così:

Aveva un bavero color zafferano

E la marsina color ciclamino

Veniva a piedi da Lodi a Milano

Per incontrare la bella Gigogin

Passeggiando per la via

Le cantava: «Mio dolce amor

Gigogin, speranza mia

Coi tuoi baci mi rubi il cuor»

E la storia continua: lui fu mandato soldatino in Piemonte, ed ogni mattina le

inviava un fiore sull’acqua di una roggia che passava per Milano.

Finché un giorno…

Lui, saputo che il ritorno

Finalmente era vicino

Sopra l’acqua un fior d’arancio

Deponeva un bel mattino

Lei, vedendo e indovinando

La ragione di quel fiore

Per raccoglierlo si spinse

Tanto tanto che cascò

Sopra l’acqua, con quel fiore

Verso il mare se ne andò

E anche lui, per il dolore

Dal Piemonte non tornò

Aveva un bavero color zafferano

E la marsina color ciclamino

Veniva a piedi da Lodi a Milano

Per incontrare la bella Gigogin

Lei lo attese nella via

Fra le stelle stringendo un fior

E in un sogno di poesia

Si trovarono uniti ancor

Stretta la foglia, larga la via;

dite la vostra, ché noi abbiamo detto…

un bavero color zafferano

La storia di un amor

Op koude, donkere avonden

Bij het vuur in de open haard

Hoeveel verhalen, hoeveel sprookjes

Mijn grootvader zei altijd:

De mooiste die ik me herinner

Het is het verhaal van een liefde

Van een hartstochtelijke liefde

Hoe gelukkig eindigde niet

En het hart van een dichter

Op dit punt werd hij zachter

Wat het verhaal van die tijd

Hij zette het als volgt op muziek:

Hij had een saffraan kraag

En de cyclaamkleurige slipjas

Hij kwam te voet van Lodi naar Milaan

Om kennis te maken met de prachtige Gigogin

Door de straat slenteren

Hij zong voor haar: «Mijn lieve liefde

Gigogin, mijn hoop

Met je kussen steel je mijn hart "

En het verhaal gaat verder: hij werd als soldaat naar Piemonte gestuurd, en elke ochtend daar

hij stuurde een bloem op het water van een kanaal dat door Milaan liep.

Tot op een dag ...

Hem, bekend dat de terugkeer

Hij was eindelijk dichtbij

Boven het water een oranjebloesem

Hij legde een fijne ochtend

Jij, ziend en radend

De reden voor die bloem

Om het op te rapen duwde hij

Zo erg dat hij viel

Boven het water, met die bloem

Naar de zee ging hij weg

En hij ook, voor de pijn

Hij keerde niet terug uit Piemonte

Hij had een saffraan kraag

En de cyclaamkleurige slipjas

Hij kwam te voet van Lodi naar Milaan

Om kennis te maken met de prachtige Gigogin

Ze wachtte op hem op straat

Tussen de sterren met een bloem vast

En in een droom van poëzie

Ze vonden zichzelf weer verenigd

Smal het blad, wijd de weg;

geef je mening, want we zeiden...

een saffraankleurige kraag

Het verhaal van een liefde