Untitled 2 - Puma Blue

I’m a slave to not express this love

Caught a dove that I can’t release, until I cease to feel undone

Enter the fool, a crimson stain upon my bluest pool

I stall, she breaks delicate on my shore

And I try to but I can’t ignore

How I’d clean every cut, and crush the death

That craves her taste, vultures in dark robes of lace

I’ll mess you up, I’ll fuck you up, but with one touch stop pain abrupt

A pale white light reflects in her eyes

Dangling from my mouth is a string of wasted time

Her lips curl 'round but don’t touch mine — apart from in my head

In my sins that guard doors and give birth to more

I replay what she said

Ik ben een slaaf om deze liefde niet te uiten

Ik heb een duif gevangen die ik niet kan loslaten, totdat ik me niet meer ongedeerd voel

Betreed de dwaas, een karmozijnrode vlek op mijn blauwste zwembad

Ik stal, ze breekt delicaat op mijn kust

En ik probeer het, maar ik kan het niet negeren

Hoe ik elke snee zou schoonmaken en de dood zou verpletteren?

Dat hunkert naar haar smaak, gieren in donkere gewaden van kant

Ik zal je verknoeien, ik zal je verknoeien, maar met één aanraking stop de pijn abrupt

Een bleek wit licht weerkaatst in haar ogen

Bengelen aan mijn mond is een reeks verspilde tijd

Haar lippen krullen rond maar raken de mijne niet aan - behalve in mijn hoofd

In mijn zonden die deuren bewaken en meer baren

Ik herhaal wat ze zei