The Dire Womb of Winter - Profetus

Echoing in the whirling dusk

Circling the shroud of this temple

The fallen snow quiet as the sky

The storm made its shelter

Where the mist hovered paths

Where she wanders, endlessly

Opening magickal pathways

Clothed in the glare of winter moons

And the endless summer nights

Her hair like floating stream

Lonely gilded rooms of autumn in her eyes

We are eternally returning

Where her dreaming steps resound

Under the grey wooden lid sealed by ever-frost

A coffin cloaked in white by the first snow

Where autumn leaves fell

Like words unspoken

Torn from the dire womb of winter

Echo in de wervelende schemering

De lijkwade van deze tempel omcirkelen

De gevallen sneeuw zo stil als de lucht

De storm heeft zijn schuilplaats gevonden

Waar de mist over paden zweefde

Waar ze dwaalt, eindeloos

Magische paden openen

Gekleed in de schittering van wintermanen

En de eindeloze zomeravonden

Haar haar als drijvende stroom

Eenzame vergulde kamers van de herfst in haar ogen

We komen eeuwig terug

Waar haar dromende stappen weerklinken

Onder het grijze houten deksel verzegeld door de eeuwige vorst

Een kist in het wit gehuld door de eerste sneeuw

Waar herfstbladeren vielen

Als onuitgesproken woorden

Gescheurd uit de verschrikkelijke baarmoeder van de winter