The Glutonous - Professor Fate

Trapped in storms of freezing rain

Cries of grief like hailstones fall

Everywhere we turn from pain

Through this land of hate we crawl

Salvations forgotten you

Oh!

Gluttonous sons of men

Diminish to obscurity

Deep within this devil’s den

Godspeed me to the wolves that greet me

(Oh reaper) I pray these dark swords do take me.

The more that I search — the less I find

The more that I thirst — it’s on my mind

I can’t forget your touch — it feels so cold inside

Can never get enough — never satisfied

Down here a great beast lurks

Howling through his throats of blood

Belly swollen, talons rip

Wretches flail, toil through the mud

And we too, howl like (wild) dogs

Beneath this freezing storms descent

And I, (sad soul) am not the only one

For all these souls suffer my lament

Gevangen in stormen van ijskoude regen

Kreten van verdriet als hagelstenen vallen

Overal waar we van pijn afkeren

Door dit land van haat kruipen we

Reddingen zijn je vergeten

Oh!

Vraatzuchtige mannenzonen

Verminderen tot de vergetelheid

Diep in het hol van deze duivel

Godverdomme naar de wolven die me begroeten

(Oh reaper) Ik bid dat deze donkere zwaarden me pakken.

Hoe meer ik zoek, hoe minder ik vind

Hoe meer ik dorst, het is in mijn gedachten

Ik kan je aanraking niet vergeten — het voelt zo koud van binnen

Kan nooit genoeg krijgen — nooit tevreden

Hier beneden schuilt een geweldig beest

Huilend door zijn kelen van bloed

Buik gezwollen, klauwen scheuren

Armen dobberen, zwoegen door de modder

En ook wij huilen als (wilde) honden

Onder deze ijskoude stormen afdaling

En ik, (droevige ziel) ben niet de enige

Want al deze zielen lijden mijn klaagzang