Сквозь тоску дождя - Postskriptum v.l.g.

Взгляни на небо, там меркнет свет,

Не слышно больше гула шумных улиц,

И пеленой дождя накрыло жизни след,

Но это просто затишье перед бурей.

Ты слышишь, как этот дождь стучит по крышам,

Улицы пустуют, город мёртв, и он не дышит.

Пышит жаром тело, а в душе лишь пустота,

В голове сплетаются мысли, которым нет конца.

Забыться, уйти отсюда прочь и скрыться,

В этой дождливой ночи не видеть ваши лица,

Биться больше нет сил, затуманен разум,

Слышу довольно часто я вокруг пустые фразы.

Разом всё уничтожено, и мир разрушен,

На небе больше нет звёзд, лишь грозовые тучи,

Я сам себе дирижёр в моей бездушной судьбе,

Я выбрал не тот путь, и буду гореть я в огне.

Я продолжаю верить, что там за горизонтом

Поднимается не чьё-то, а моё солнце,

И понимаю, жизнь теперь не будет прежней,

Но луч, который светит, подарит нам надежду.

Сквозь тоску этого дождя

Прочь летят мои мысли, уходя в никуда.

Посмотри, это снова я,

Там, за горизонтом, уже реет заря.

Гори, моя свеча, пламенем этого дня,

Гори, моя свеча, теплом и светом маня,

Меня не отпускают думы ни день, ни ночь,

Прочь ухожу я от мысли в проливной дождь.

Послушай, муза, я знаю, я тебя заюзал,

Но хватит мне кидать минорные текста, как мусор,

Хватит будить меня, и в ожидании ночами

Я попиваю чай и жду от тебя всех признаний.

А вот ещё и за окном этот дождь лупит,

Минута за минутой, мысли за боль и проступок,

Видимо, глупо ждать вдохновенья оттуда,

Лучше забить на всё, смотря своим взглядом на утро.

Сквозь тоску этого дождя

Прочь летят мои мысли, уходя в никуда.

Посмотри, это снова я,

Там, за горизонтом, уже реет заря.

Не знаю, куда идти, размыты были все пути,

И как мне здесь себя найти,

От потрясений этих не могу в себя придти.

Взлететь бы мне до самых небес,

Побывать, где не был ни ангел и ни бес,

Это мой крест и мой судьба,

Я пронесу её сквозь тоску дождя.

Я пронесу её сквозь тоску дождя.

сквозь тоску дождя.

Kijk naar de lucht, het licht vervaagt daar,

Geen gerommel meer van lawaaierige straten,

En een sluier van regen bedekte het levenspad,

Maar dit is slechts de stilte voor de storm.

Hoor je hoe deze regen op de daken beukt,

De straten zijn leeg, de stad is dood en het ademt niet.

Het lichaam is vol warmte, maar in de ziel is er alleen leegte,

Gedachten zijn verweven in mijn hoofd die geen einde hebben.

Vergeet, ga weg van hier en verstop je,

In deze regenachtige nacht om je gezichten niet te zien,

Er is geen kracht meer om te vechten, de geest is vertroebeld,

Ik hoor heel vaak lege zinnen in de buurt.

Alles wordt tegelijk vernietigd, en de wereld wordt vernietigd,

Er zijn geen sterren meer aan de hemel, alleen onweerswolken,

Ik ben mijn eigen dirigent in mijn zielloze lot,

Ik koos het verkeerde pad, en ik zal branden in het vuur.

Ik blijf geloven wat er achter de horizon is

Het is niet iemand anders die opkomt, maar mijn zon,

En ik begrijp dat het leven nu niet hetzelfde zal zijn,

Maar de straal die schijnt zal ons hoop geven.

Door de angst van deze regen

Mijn gedachten vliegen weg, nergens heen.

Kijk, ik ben het weer

Daar, achter de horizon, hangt de dageraad al.

Brand, mijn kaars, met de vlam van deze dag,

Brand, mijn kaars, wenkend met warmte en licht,

Gedachten laten me dag en nacht niet gaan,

Weg ga ik van gedachten in de stromende regen.

Luister, muze, ik weet dat ik je heb geplaagd,

Maar stop met het gooien van kleine teksten als afval,

Stop me wakker te maken en te wachten 's nachts

Ik drink thee en wacht op al je bekentenissen.

En buiten het raam slaat deze regen,

Van minuut tot minuut, gedachten voor pijn en wangedrag,

Blijkbaar is het dom om van daaruit op inspiratie te wachten,

Het is beter om alles op te geven, met je ogen naar de ochtend te kijken.

Door de angst van deze regen

Mijn gedachten vliegen weg, nergens heen.

Kijk, ik ben het weer

Daar, achter de horizon, hangt de dageraad al.

Ik weet niet waar ik heen moet, alle paden waren wazig,

En hoe kan ik mezelf hier vinden,

Ik kan niet herstellen van deze schokken.

Ik zou naar de hemel vliegen,

Om te bezoeken waar noch een engel noch een demon is geweest,

Dit is mijn kruis en mijn lot

Ik zal het door de angst van de regen dragen.

Ik zal het door de angst van de regen dragen.

door het verdriet van de regen.