Trouble In The Amen Corner - Porter Wagoner

It was a stylish congregation you could see they’d been around

And they had the biggest pipe organ of any church in town

But over in the Amen Corner of that church sat Brother Ira

And he insisted every Sunday on singing in the choir

His voice was cracked and broken age had touched his vocal chords

And nearly every Sunday he’d get behind and miss the words

Well at last the storm cloud burst and the church was told in vine

That Brother Ira must stop his singing or the choir was gonna resign

So the pastor appointed a committee I think it was three or four

And they got their big fine car and drove up to Ira’s door

They found the choir’s great trouble sittin' in an old arm chair

And the summer’s golden sunbeams lay upon his snow white hair

Said York we’re here dear Brother with the best resapprobation

To discuss a little matter that affects the congregation

Now it was our understanding when we bargained for the chair

That they were to relieve us that is they’d do the singin' for us

Now we don’t want no singin' except what we’ve bought

The newest tunes are all the rage the old ones stand for nought

And so we have decided are you listenin' Brother Ira

You’ll have to stop your singin' it’s messin' up our choir

The old man raised his head a sign that he did hear

And on his cheek the three men caught the glitter of a tear

His feeble hands pushed back the locks as white as silky snow

And he answered the committee in a voice both soft and low

I’ve sung the songs of David nearly eighty years said he

They’ve been my staff and comfort all along life’s dreary way

I’m sorry if I disturved the choir I guess I’m doin' wrong

But when my heart is filled with praise I can’t hold back a song

I wonder if beyond the tide that’s breaking at my feet

In that far off heavenly temple where my Master I shall meet

Yes I wonder if when I try to sing the songs of God up higher

I wonder if they’ll kick me out up there for singin' in Heaven’s choir

A silence filled the little room the old man bowed his head

The committee went on back to town but Brother Ira was dead

Oh the choir missed him for a while but he was soon forgot

And a few church goers watched the door but the old man entered not

Far away his voice is sweet and he sings his heart’s desire

Where there are no church committees and no fashionable choirs

(Let me hide myself in Thee)

Het was een stijlvolle gemeente waarvan je kon zien dat ze er waren

En ze hadden het grootste pijporgel van elke kerk in de stad

Maar in de Amen-hoek van die kerk zat broeder Ira

En hij drong er elke zondag op aan om in het koor te zingen

Zijn stem was gebarsten en gebroken leeftijd had zijn stembanden geraakt

En bijna elke zondag liep hij achter en miste hij de woorden

Nou, eindelijk barstte de onweerswolk en werd de kerk verteld in wijnstok

Dat broeder Ira moest stoppen met zingen of het koor zou aftreden

Dus de pastoor stelde een commissie aan, ik denk dat het er drie of vier waren

En ze pakten hun grote mooie auto en reden naar Ira's deur

Ze vonden de grote moeite van het koor om in een oude fauteuil te zitten

En de gouden zonnestralen van de zomer lagen op zijn sneeuwwitte haar

Zei York dat we hier zijn, beste broer, met de beste hernieuwde goedkeuring

Om een ​​kleine kwestie te bespreken die de gemeente aangaat

Nu begrepen we het goed toen we onderhandelden over de stoel

Dat ze ons moesten ontlasten, dat wil zeggen dat ze voor ons zouden zingen

Nu willen we niet meer zingen behalve wat we hebben gekocht

De nieuwste deuntjes zijn allemaal razernij, de oude staan ​​voor niets

En dus hebben we besloten dat je luistert, broeder Ira

Je moet stoppen met zingen, het verpest ons koor

De oude man hief zijn hoofd op als teken dat hij het wel had gehoord

En op zijn wang vingen de drie mannen de schittering van een traan op

Zijn zwakke handen duwden de lokken zo wit als zijdeachtige sneeuw terug

En hij antwoordde de commissie met een stem, zowel zacht als laag

Ik heb de liedjes van David bijna tachtig jaar gezongen, zei hij...

Ze zijn mijn staf en troost geweest tijdens de sombere weg van het leven

Het spijt me als ik het koor heb gestoord, ik denk dat ik het verkeerd doe

Maar als mijn hart gevuld is met lof, kan ik geen nummer tegenhouden

Ik vraag me af of buiten het tij dat aan mijn voeten breekt

In die verre hemelse tempel waar ik mijn Meester zal ontmoeten

Ja, ik vraag me af of wanneer ik de liederen van God hoger probeer te zingen?

Ik vraag me af of ze me daarheen zullen schoppen om te zingen in het hemelkoor

Een stilte vulde de kleine kamer, de oude man boog zijn hoofd

Het comité ging terug naar de stad, maar broeder Ira was dood

Oh, het koor heeft hem even gemist, maar hij was al snel vergeten

En een paar kerkgangers keken naar de deur, maar de oude man ging niet naar binnen

Ver weg is zijn stem zoet en hij zingt zijn hartewens

Waar geen kerkelijke commissies en geen modieuze koren zijn

(Laat me me in U verstoppen)