I Found A Man - Porter Wagoner

It was on a Sunday morning when I found him standing all alone starin' into

space

He looked like a man had lived a hard life and the hurt of it showed on his face

Hunger for food showed through his loose clothes

That you could tell were once tailored to fit

And a distant look was in his eyes as though he’d just seen hell’s fiery pits

When I first spoke to him it seemed like he didn’t hear a sound

And I stood there for a minute and thought he might be deaf

But then he turned around

And acted like he wanted to say something but couldn’t speak

So I took him by the arm and said would you like to talk to me

In his humble voice so shaky soft and low

Said you look like an old friend of mine someone from long long ago

Then he said I’ve been thinkin' a lot about a little place not too far away

from here

Where they sing and pray and they say God will answer prayers

But I can’t seem to find it by myself would you walk with me over there

Then I choked the tears back before I could say a word

Then the church bells started ringin' the prettiest I ever heard

And as we walked toward the church house we’d stop along the way

And just listen to the church bells ring out God’s holy day

And as we walked into that sacred place

I felt I was all alone with God but my friend had gone away

And then as I knelt down to pray it was all so plain to see

That the friend that I’d been talkin' to was my own soul inside of me

And for the first time I found myself inside myself with God’s helping hand

The Master of the Universe thank you for finding this man (Amen)

Het was op een zondagochtend toen ik hem helemaal alleen zag staan ​​staren naar

ruimte

Hij zag eruit alsof een man een moeilijk leven had geleid en de pijn ervan was van zijn gezicht te zien

Honger naar voedsel bleek door zijn losse kleren

Dat je kon zien dat het ooit op maat was gemaakt

En een verre blik was in zijn ogen alsof hij zojuist de vurige kuilen van de hel had gezien

Toen ik hem voor het eerst sprak, leek het alsof hij geen geluid hoorde

En ik stond daar een minuut en dacht dat hij misschien doof was

Maar toen draaide hij zich om

En deed alsof hij iets wilde zeggen, maar niet kon praten

Dus ik nam hem bij de arm en zei: wil je met me praten?

In zijn nederige stem zo wankel zacht en laag

Zei dat je eruitziet als een oude vriend van mij, iemand van lang geleden

Toen zei hij dat ik veel heb nagedacht over een klein plaatsje niet te ver weg

vanaf hier

Waar ze zingen en bidden en zeggen dat God gebeden zal beantwoorden

Maar ik kan het zelf niet vinden, zou je met me mee willen lopen daar

Toen verstikte ik de tranen voordat ik een woord kon zeggen

Toen begonnen de kerkklokken te luiden, het mooiste dat ik ooit heb gehoord

En terwijl we naar het kerkhuis liepen, stopten we onderweg

En luister gewoon naar de kerkklokken die Gods heilige dag luiden

En toen we die heilige plaats binnenliepen

Ik voelde dat ik helemaal alleen was met God, maar mijn vriend was weggegaan

En toen ik neerknielde om te bidden, was het allemaal zo duidelijk om te zien

Dat de vriend met wie ik aan het praten was mijn eigen ziel in mij was

En voor het eerst bevond ik me in mezelf met Gods helpende hand

De Meester van het Universum bedankt voor het vinden van deze man (Amen)