Tragedy - Population 1

I thought it was the foam that covered the one wave

But I found out I was one, just one of those

When something takes me over… takes me over so intense

It’s like going through a mountain finding out it’s just a hole

And it feels like swimming… swimming in an empty lake…

Swimming in my own mind… circles that never end

Maybe I’m walking on the water… maybe I’m talking in the ice…

And just when I start laughing… everything melts down in my eyes

I climbed till the top of the tree… and find out there was nothing to see

Ik dacht dat het het schuim was dat de ene golf bedekte

Maar ik ontdekte dat ik er een was, slechts een van die

Wanneer iets me overneemt... me zo intens overneemt

Het is alsof je door een berg gaat en ontdekt dat het maar een gat is

En het voelt als zwemmen... zwemmen in een leeg meer...

Zwemmen in mijn eigen geest... cirkels die nooit eindigen

Misschien loop ik op het water... misschien praat ik in het ijs...

En net als ik begin te lachen... smelt alles in mijn ogen

Ik klom tot de top van de boom... en ontdekte dat er niets te zien was