Couldn't Move Far Enough Away - Polkadot Cadaver

The solitude of space

Was my only saving grace

I saw you digging me a grave

Couldn’t move far enough away

Footsteps in reverse

From a blessing to a curse

I see you blowing kisses at me

While I’m crawling in quicksand

Howling like a wolf at the moon never felt more alive

Focused sniper eye

All senses raw

My heart on a skillet

Pickled brain in a fat jar

Dressed in funeral black

Roses on a stone

Here I come to die

And I die alone

Here I feel so welcome

Here I am at peace

Here I’ll come to die

Here I’ll be released

You keep digging me down

And I keep crawling up and out

Keep crawling, crawling up and out

Toward the light illuminating

Calling my name in my mother’s voice

Telling me to keep crawling

Toward the light that will lead me back home

Solitary confinement

If only in my head

Tranquility revoked

Peace of mind left dead

You are motivated

Compelled by artificial means

No feeling no beliefs

Just an overwhelming desire to end me

Dressed in funeral black

Roses on a stone

Here I come to die

And I die alone

Here I feel so welcome

Here I am at peace

Here I’ll come to die

Here I’ll be released

I keep crawling out through the dirt

Up to the pale light of this starry night

As you shower me in earth

I advance toward rebirth

Accustomed to chaos

Relentless in nature with fate carved in my skin

I feel the slow change consuming me from out and within

Couldn’t move far enough away

Couldn’t move far enough away

De eenzaamheid van de ruimte

Was mijn enige goedmaker

Ik zag je een graf voor me graven

Kon niet ver genoeg weg gaan

Voetstappen in omgekeerde volgorde

Van een zegen tot een vloek

Ik zie je kusjes naar me blazen

Terwijl ik in drijfzand kruip

Huilend als een wolf naar de maan voelde nog nooit zo levend

Gefocust sluipschuttersoog

Alle zintuigen rauw

Mijn hart op een koekenpan

Gepekelde hersenen in een vette pot

Gekleed in begrafeniszwart

Rozen op een steen

Hier kom ik om te sterven

En ik sterf alleen

Hier voel ik me zo welkom

Hier ben ik in vrede

Hier kom ik om te sterven

Hier word ik vrijgelaten

Je blijft me naar beneden graven

En ik blijf op en neer kruipen

Blijf kruipen, omhoog kruipen en eruit

Naar het verlichte licht

Mijn naam roepen met de stem van mijn moeder

Zeggen dat ik moet blijven kruipen

Naar het licht dat me terug naar huis zal leiden

Eenzame opsluiting

Als alleen in mijn hoofd

Rust herroepen

Gemoedsrust dood achtergelaten

Je bent gemotiveerd

Gedwongen door kunstmatige middelen

Geen gevoel geen overtuigingen

Gewoon een overweldigend verlangen om mij te beëindigen

Gekleed in begrafeniszwart

Rozen op een steen

Hier kom ik om te sterven

En ik sterf alleen

Hier voel ik me zo welkom

Hier ben ik in vrede

Hier kom ik om te sterven

Hier word ik vrijgelaten

Ik blijf door het vuil naar buiten kruipen

Tot aan het bleke licht van deze sterrennacht

Terwijl je me in de aarde dompelt

Ik ga door naar wedergeboorte

Gewend aan chaos

Meedogenloos in de natuur met het lot in mijn huid gekerfd

Ik voel hoe de langzame verandering me van binnen en van buiten verteert

Kon niet ver genoeg weg gaan

Kon niet ver genoeg weg gaan