Orange Nights - Platon Karataev

The leaves whisper autumn

On this lonely night in Pest,

This kind of love I found

Oh, I hate and I detest.

I’m sitting on the quay

and waiting for the grace,

I’m the Danube now

with flotsam on my surface.

Those orange nights in Pest

When I can’t rest

And I let all of my feelings float away

Both the worst and the best.

Those orange nights in Pest

With weight on my chest

Solitude, you’re with me in the end,

we salute as old friends.

The rain is stuttering

On the closed windows

My feelings are whirling

Like the leaf that the cold wind blows.

And I ask the waves

To wash the pain out of my heart

We both know my darling

That we should not be apart.

Those orange nights in Pest

When I can’t rest

And I let all of my feelings float away

Both the worst and the best.

Those orange nights in Pest

With weight on my chest

Solitude, you’re with me in the end,

we salute as old friends.

De bladeren fluisteren herfst

Op deze eenzame nacht in Pest,

Dit soort liefde heb ik gevonden

Oh, ik haat en ik verafschuw.

Ik zit op de kade

en wachtend op de genade,

Ik ben nu de Donau

met drijfhout op mijn oppervlak.

Die oranje nachten in Pest

Als ik niet kan rusten

En ik laat al mijn gevoelens wegdrijven

Zowel de slechtste als de beste.

Die oranje nachten in Pest

Met gewicht op mijn borst

Eenzaamheid, uiteindelijk ben je bij mij,

we groeten als oude vrienden.

De regen stottert

Op de gesloten ramen

Mijn gevoelens dwarrelen rond

Zoals het blad dat de koude wind waait.

En ik vraag de golven

Om de pijn uit mijn hart te wassen

We kennen allebei mijn schat

Dat we niet uit elkaar zouden moeten zijn.

Die oranje nachten in Pest

Als ik niet kan rusten

En ik laat al mijn gevoelens wegdrijven

Zowel de slechtste als de beste.

Die oranje nachten in Pest

Met gewicht op mijn borst

Eenzaamheid, uiteindelijk ben je bij mij,

we groeten als oude vrienden.