Outro - Pitbull

A 1980 exodus of 125,000 dreams, a quest to find out what freedom really means

at any cost.

Boat loads of Cubans lost in a maze of red tape and hate,

entered this country through the bottom of the united states and straight set

up shop.

As Arthur McDuffie was being beat to death by four white cops this world was

about to face the music.

Between the El Mariel and the 1980 riots,

we as minorities Americans could no longer take our freedom for granted and

misuse it

because incase you haven’t notices we’ve gone from the El Mariel boatlift to

the Hurricane Katrina bus lift with the same response.

With America standing to help us with one hand on her hips and the other one on

her guns.

Like 9/11 some how made us all Americans but it took a tragedy to make us all

feel like we were one.

You see the El Mariel boatlift, Hurricane Katrina and the Oklahoma bombings,

we all got something in common and that’s the desire to enjoy a freedom that

can not be rearranged by fear.

To let nothing stand in the way of the freedom of those who chose to live here

so today is 1980 again and I’m that bus that crashed through the gates of the

Peruvian embassy.

I hope that when I spit this poem the whole world will remember me.

I’m screaming like (something) give us us our free, me Pitbull and this

industry.

Een uittocht uit 1980 van 125.000 dromen, een zoektocht om erachter te komen wat vrijheid werkelijk betekent

tegen elke prijs.

Bootladingen Cubanen verloren in een doolhof van bureaucratie en haat,

dit land binnengekomen via de onderkant van de Verenigde Staten en rechtstreeks

winkel op.

Toen Arthur McDuffie werd doodgeslagen door vier blanke agenten, was deze wereld...

op het punt om de muziek onder ogen te zien.

Tussen de El Mariel en de rellen van 1980,

wij als minderheden Amerikanen konden onze vrijheid niet langer als vanzelfsprekend beschouwen en

misbruik het

want voor het geval je het niet hebt gemerkt, zijn we van de El Mariel-bootlift naar

de orkaan Katrina-buslift met dezelfde reactie.

Terwijl Amerika staat om ons te helpen met één hand op haar heupen en de andere op

haar geweren.

Zoals 9/11 heeft ons allemaal Amerikanen gemaakt, maar er was een tragedie voor nodig om ons allemaal te maken

het gevoel hebben dat we één waren.

Je ziet de El Mariel-bootlift, de orkaan Katrina en de bomaanslagen in Oklahoma,

we hebben allemaal iets gemeen en dat is het verlangen om te genieten van een vrijheid die

kan niet worden herschikt door angst.

Om niets in de weg te laten staan ​​van de vrijheid van degenen die ervoor kozen om hier te wonen

dus het is vandaag weer 1980 en ik ben die bus die crashte door de poorten van de

Peruaanse ambassade.

Ik hoop dat als ik dit gedicht uitspuug de hele wereld me zal herinneren.

Ik schreeuw alsof (iets) geef ons onze gratis, ik Pitbull en dit

industrie.