Natasha - Pig Destroyer

Been lonesome two years since she disappeared I’m at the park where she was

Last seen a vast green clearing wrapped up in maple trees spilling the

Morning rain from their leaves I used to walk here with a girl seventeen at

The time mistress of seventeen smiles sublime with flaming locks of red in

Autumn and burning locks of orange in the summertime we were solemn and

Awkward that last night together she laid by my side staring into starless

Skies black as fallen angel feathers I stared into the forest pretending not

To see the hangmen she was hiding in her eyes of serpent green she said

There was another I refused to believe her I’d thought we’d kiss till our

Tongues tied together all my loving memories became scenes of frenzied

Slaughter my hands became cruel talons as they moved to destroy her her neck

Broke like a toy in a careless child’s grip my tears rained down into dead

Eyes and splashed upon her lifeless lips I put her in the ground like a

Flower here I am standing in that same spot today where my angel’s empty

Shell last laid and as my tears began to well up once more I see a path into

The treeline that I’d never seen before I follow it down into a ravine find

A hole in the earth framed in the roots of a birch tree subtle echoes of her

Voice speaking words I’ve never heard but the way she hissed her «s"'s it

Just had to be her I smell honeysuckle then opium two of her signature

Scents I pull aside all the thistles and vines and mesmerized I make my

Descent as I crawl further inside the light slowly dies and the dirt begins

To feel like her skin I tremble as I drag my fingers down the walls

Caressing her sweet flesh again I’m sliding down trying so hard not to fall

Slipping on the blood that’s seeping from the walls then suddenly I’m

Surrounded by a thousand of her eyes bathing the tunnel in a strange green

Light the eyes show me pictures like ghostly television screens all her

Thrashing final struggles and her ravaged corpse serene the tunnel is

Closing behind me pressing me further and further down I’m being swallowed

By her earth and consumed by her ground the end is moving into sight I gasp

And I scream as I see her lovely mouth five times the size of me her lips

Curl into a grin around her crooked gnashing teeth I’m pulverized and

Devoured in the jaws of a girl seventeen

Ik ben twee jaar eenzaam geweest sinds ze verdween. Ik ben in het park waar ze was

Voor het laatst een grote groene open plek gezien, gehuld in esdoorns die de

Ochtendregen van hun bladeren Ik liep hier altijd met een meisje van zeventien om...

De tijdmeesteres van zeventien glimlacht subliem met vlammende lokken van rood in

Herfst en brandende oranje sluizen in de zomer waren we plechtig en

Vreemd dat ze gisteravond samen naast me lag starend in starless

Luchten zo zwart als gevallen engelenveren Ik staarde in het bos alsof ik van niet

Om de beulen te zien die ze verstopte in haar slangengroene ogen zei ze:

Er was er nog een die ik weigerde haar te geloven. Ik had gedacht dat we zouden zoenen tot onze

Tongen die aan elkaar bonden, al mijn liefdevolle herinneringen werden scènes van waanzinnige

Het slachten van mijn handen werden wrede klauwen terwijl ze bewogen om haar nek te vernietigen

Brak als een stuk speelgoed in de greep van een onvoorzichtig kind, mijn tranen vielen dood neer

Ogen en spatten op haar levenloze lippen Ik stopte haar in de grond als een...

Bloem hier Ik sta vandaag op dezelfde plek waar mijn engel leeg is

Shell is voor het laatst gelegd en terwijl mijn tranen weer begonnen op te wellen, zie ik een pad naar

De boomgrens die ik nog nooit eerder had gezien, volg ik naar een ravijnvondst

Een gat in de aarde ingelijst in de wortels van een berkenboom subtiele echo's van haar

Stem die woorden spreekt die ik nog nooit heb gehoord, maar de manier waarop ze haar "s" siste, is het

Ik moest gewoon haar zijn, ik ruik kamperfoelie en vervolgens opium twee van haar handtekening

Geuren Ik trek alle distels en wijnstokken opzij en betoverd maak ik mijn

Afdalen terwijl ik verder naar binnen kruip, sterft het licht langzaam uit en begint het vuil

Om me als haar huid te voelen, beef ik terwijl ik met mijn vingers over de muren sleep

Terwijl ik haar zoete vlees weer streel, glijd ik naar beneden en probeer ik zo hard om niet te vallen

Uitglijden op het bloed dat van de muren sijpelt, dan ben ik opeens

Omringd door duizend van haar ogen die de tunnel in een vreemd groen baden

Light the eyes laat me foto's zien als spookachtige televisieschermen al haar

Spannende laatste worstelingen en haar geteisterde lijk is sereen, de tunnel is

Sluit me achter me en duw me verder en verder naar beneden word ik ingeslikt

Door haar aarde en verteerd door haar grond komt het einde in zicht

En ik schreeuw als ik haar mooie mond zie die vijf keer zo groot is als ik haar lippen

Krul in een grijns rond haar scheve knarsende tanden Ik ben verpulverd en

Verslonden in de kaken van een meisje van zeventien