8 A.M. Departure - Piebald

come on sleepyhead, it’s time to drive to nowhere.

i love it when you smile and aren’t afraid to ask questions.

don’t you tell me to stop my breathing.

malignant silence that dulls the senses tries my tongue.

respiration without permission.

pale yellow light on the ceiling,

her faint cries on the end of the line.

my eyes expel alcohol, come on sleepyhead.

it’s time to drive to nowhere,

we’ll find a playground and swing on the swings.

put our hands out the windows,

wave them up and down, let’s have a picnic in a wide open field.

then we can run across & spread our arms like we are

flying.

let’s go camping and watch the sun come up.

we’ll drive around with the windows rolled down.

let’s dress up and go out to eat at a fancy restaurant.

let’s find the most comfortable couch,

we’ll climb trees because they won’t bleed no matter

how hard you climb them, let’s make this the last time.

when i told you everything was fine i meant it.

i guess it’s just strange when everything comes true.

tear down my posters.

strip down my bed.

i’m never coming back.

i know what i said to you,

in the pouring rain, without pouring lies,

this time could last forever, this could be the last time

kom op slaapkop, het is tijd om naar nergens te rijden.

ik vind het geweldig als je lacht en niet bang bent om vragen te stellen.

vertel me niet dat ik moet stoppen met ademen.

kwaadaardige stilte die de zintuigen afstompt, probeert mijn tong.

ademhaling zonder toestemming.

lichtgeel licht op het plafond,

haar zwakke kreten aan het einde van de lijn.

mijn ogen verdrijven alcohol, kom op slaapkop.

het is tijd om naar nergens te rijden,

we vinden een speeltuin en schommel op de schommels.

steek onze handen uit de ramen,

zwaai ze op en neer, laten we picknicken in een wijd open veld.

dan kunnen we over elkaar rennen en onze armen spreiden zoals we zijn

vliegen.

laten we gaan kamperen en de zon zien opkomen.

we rijden rond met de ramen naar beneden.

laten we ons verkleden en uit eten gaan in een chic restaurant.

laten we de meest comfortabele bank vinden,

we zullen in bomen klimmen omdat ze niet bloeden, hoe dan ook

hoe hard je ze ook beklimt, laten we dit de laatste keer maken.

toen ik je vertelde dat alles in orde was, meende ik het.

ik denk dat het gewoon raar is als alles uitkomt.

scheur mijn affiches af.

mijn bed uittrekken.

ik kom nooit meer terug.

ik weet wat ik tegen je zei,

in de stromende regen, zonder stromende leugens,

deze tijd kan voor altijd duren, dit kan de laatste keer zijn