Ignorance - Petrichor

Ignorance,

The bane of our existence

The world exists in only white and black

When we don’t know that we know nothing

We see the other color and attack,

Cause we all know they’re backwards and disgusting

But when they look at us, well then

What do you think they’re gonna see?

Poverty is rampant, as is war

But even so we’ll easily forget it

We all should give a portion to the poor,

But instead I sit and play a thousand dollar trumpet

But if we work together,

With the only life we have to live,

Life might not be so bad,

And if we help each other

We can make that great cliche

To find considerance was all we had to have

Hey there Mr. Sun up in the sky,

Don’t you know your days are numbered?

And everything beneath you’s gonna die

Whether or not they know your atomic structure?

But when we look at you,

All we think is whether we can get a tan.

Every politician,

Every king and every clown

And everyone you’ll ever love or meet

Every long-sought mission,

Every smile and every frown,

And everywhere you’ll ever rest your feet

And every proud religion, every dirty college dorm

And every child’s hopes, every calm before the storm

And every human folly, if you like it or if not,

Still floats in endless time and space

On a tiny pale blue dot.

Onwetendheid,

De vloek van ons bestaan

De wereld bestaat alleen in wit en zwart

Wanneer we niet weten dat we niets weten

We zien de andere kleur en vallen aan,

Omdat we allemaal weten dat ze achterlijk en walgelijk zijn

Maar als ze naar ons kijken, nou dan?

Wat denk je dat ze gaan zien?

Armoede viert hoogtij, net als oorlog

Maar toch zullen we het gemakkelijk vergeten

We zouden allemaal een deel aan de armen moeten geven,

Maar in plaats daarvan zit ik en speel ik een trompet van duizend dollar

Maar als we samenwerken,

Met het enige leven dat we hebben om te leven,

Het leven is misschien niet zo slecht,

En als we elkaar helpen

We kunnen dat geweldige cliché maken

Om aandacht te vinden was alles wat we moesten hebben

Hé meneer de zon in de lucht,

Weet je niet dat je dagen geteld zijn?

En alles onder je gaat dood

Of ze je atomaire structuur kennen of niet?

Maar als we naar jou kijken,

Het enige wat we denken is of we een kleurtje kunnen krijgen.

Elke politicus,

Elke koning en elke clown

En iedereen die je ooit zult liefhebben of ontmoeten

Elke lang gezochte missie,

Elke glimlach en elke frons,

En overal waar je ooit je voeten zult laten rusten

En elke trotse religie, elke vieze studentenkamer

En de hoop van elk kind, elke stilte voor de storm

En elke menselijke dwaasheid, als je het leuk vindt of niet,

Drijft nog steeds in eindeloze tijd en ruimte

Op een kleine lichtblauwe stip.