Cygnus - Perturbator, Cult Of Luna, Julie Christmas

Can you see what’s following you

It has a mind of its own

Steps so quiet you can’t hear it

A parasite without a home

It’s got a smile, but you don’t trust it

Concrete reasons unknown

Put it behind you in the space of your day

A parasite without a home

Leave her to sing her withered songs

In tunnels painted like the dawn

Bring me, the echo till it’s gone

Nothing escapes this hold

Desperate against the cold

Its flesh made out of stardust

Iron oxide into rust

To write a letter to the night

This songless, sightless, silent giant

This feeble plea

A speck of dust

A drop of sea

It’s locked in you and me

Rip it out and feel it’s heat

Forget the way things seem to be;

Meaningless to the one and only

Leave her to sing her withered songs

In tunnels painted like the dawn

Bring me, the echo till it’s gone

Nothing escapes this hold

Desperate against the cold

Its flesh made out of stardust

Iron oxide into rust

It’s got a smile, but you don’t trust it

Concrete reasons unknown

Put it behind you in the space of your day

A parasite without a home

And she’ll be standing strong

Her hair is lost in storm

Open your mouth

And let air rush in

To get a sense of her form

But if the audience is imminent

And if your parasites come home

Remember the old adage:

Deep roots are not reached by frost

Leave her to sing her withered songs

In tunnels painted like the dawn

To write a letter to the night

This sightless, songless, silent giant

Kun je zien wat je volgt

Het heeft een eigen wil

Stappen zo stil dat je ze niet kunt horen

Een parasiet zonder huis

Het heeft een glimlach, maar je vertrouwt het niet

Concrete redenen onbekend

Zet het achter je in de ruimte van je dag

Een parasiet zonder huis

Laat haar haar verwelkte liedjes zingen

In tunnels geschilderd als de dageraad

Breng me, de echo tot hij weg is

Niets ontsnapt aan deze greep

Wanhopig tegen de kou

Het vlees is gemaakt van sterrenstof

IJzeroxide in roest

Een brief schrijven aan de nacht

Deze liedloze, blinde, stille reus

Dit zwakke pleidooi

Een stofje

Een druppel zee

Het zit opgesloten in jou en mij

Scheur het eruit en voel hoe het heet is

Vergeet hoe de dingen lijken te zijn;

Betekenisloos voor de enige echte

Laat haar haar verwelkte liedjes zingen

In tunnels geschilderd als de dageraad

Breng me, de echo tot hij weg is

Niets ontsnapt aan deze greep

Wanhopig tegen de kou

Het vlees is gemaakt van sterrenstof

IJzeroxide in roest

Het heeft een glimlach, maar je vertrouwt het niet

Concrete redenen onbekend

Zet het achter je in de ruimte van je dag

Een parasiet zonder huis

En ze zal sterk staan

Haar haar is verloren in de storm

Doe je mond open

En laat de lucht naar binnen stromen

Om een ​​idee te krijgen van haar vorm

Maar als het publiek op handen is,

En als je parasieten thuiskomen

Onthoud het oude gezegde:

Diepe wortels worden niet bereikt door vorst

Laat haar haar verwelkte liedjes zingen

In tunnels geschilderd als de dageraad

Een brief schrijven aan de nacht

Deze blinde, liedloze, stille reus