Не реви - Пацаны

По разуму не сужу, сразу ведь сам залез,

После последнего диалога будто бы давит пресс,

Это пьеса, это твой крест, мой протест,

И в зале нашей судьбы теперь куча свободных мест.

Если честно, ты не моё, вместо тебя влюблён

Я в другую днём и ночью, постоянно с ней вдвоём,

Нет вопросов, ты получишь то, что искала сама,

Не надо с ума, по мне так проще найди пацана.

Видимо это судьба, выкини всё, дабы не помнить о нас,

Чаша допита до дна, пропитана болью в этот поздний час,

Ты по любому сама по себе и перебивай, когда я говорю,

Меня не переубедить, убей свои мысли, все слова лишь дежа вю.

В голове перебираю каждый миг, ты сама знаешь, что не вернуть и

Не устанет боль напоминать о себе, наверно ты не моё и мой ответ нет.

Свет не упадёт на тебя впредь, по сторонам идём, по парам успеть,

Не надо писать, потом вспоминать, мы уже не одно, это пора понять…

--------------- Сouplet #3 ---------------

Не горю давно, та искра не моя,

Вспять не вернуть, не найти листы календаря,

Отдохнуть здесь на мель, тут и там твой шанель,

Взять тебя за руку и забить на всю канитель.

Изо льда сердце, в чём моя вина,

В чём то я заражён бликами света того добра,

По делам пойти, выбраться из заперти,

Так, чтоб с ума не сойти, да так, чтоб тебя не найти.

С глазами карими мы время коротали,

Ночь манит дико, обнимая тихо за талию,

Что меня ждёт впереди, каракули любви,

Не веду, не пишу больше дневники…

Ik oordeel niet op rede, want ik klom meteen,

Na de laatste dialoog lijkt de pers aan te dringen,

Dit is een toneelstuk, dit is jouw kruis, mijn protest

En nu zijn er veel lege stoelen in de hal van ons lot.

Om eerlijk te zijn, je bent niet van mij, ik ben verliefd in plaats van jou

Ik ben in een andere dag en nacht, constant met haar alleen,

Geen vragen, je krijgt wat je zocht,

Doe niet zo gek, het is makkelijker voor mij om een ​​kind te vinden.

Blijkbaar is dit het lot, gooi alles weg om ons niet meer te herinneren,

De beker is tot op de bodem gedronken, doordrenkt van pijn op dit late uur,

Je staat er toch alleen voor en onderbreekt me als ik zeg

Je kunt me niet overtuigen, dood je gedachten, alle woorden zijn slechts déja vu.

Ik overloop elk moment in mijn hoofd, je weet zelf dat je niet terug kunt en

De pijn zal niet moe worden om je eraan te herinneren, waarschijnlijk ben je niet van mij en mijn antwoord is nee.

Het licht zal in de toekomst niet op je vallen, we gaan langs de zijkanten, in de tijd in paren,

Het is niet nodig om te schrijven, onthoud dan dat we niet langer één zijn, het is tijd om te begrijpen ...

--------------- Koppeling #3 ---------------

Ik brand al lang niet meer, die vonk is niet van mij,

Keer niet terug, vind geen kalenderbladen,

Rust hier aan de grond, hier en daar je kanaal,

Neem je bij de hand en hamer op de hele rompslomp.

Hart gemaakt van ijs, wat is mijn schuld,

Op de een of andere manier ben ik besmet met de schittering van het licht van dat goede,

Ga op zaken, kom uit de lockdown,

Zodat je niet gek wordt, ja, zodat je niet gevonden wordt.

Met bruine ogen hebben we de tijd verdreven,

De nacht wenkt wild, zachtjes knuffelend om de taille,

Wat mij te wachten staat, krabbels van liefde,

Ik hou geen dagboeken meer bij, ik schrijf geen dagboeken meer...