Alone - Pathology

Thy soul shall find itself alone

'Mid dark thoughts of the gray tomb-stone-

Not one, of all the crowd, to pry

Into thine hour of secrecy:

Be silent in that solitude,

Which is not loneliness- for then

The spirits of the dead who stood

In life before three, are again

In death around three- and their will

Shall overshadow thee: be still.

The night- tho clear-shall frown-

And the stars shall look not down,

From their high thrones in the heaven,

With light like hope to mortals given-

But their red-orbs, without beam,

To thy weariness shall seem

As a burning and a fever

Which would cling to thee for ever.

Now are thoughts thou shalt not banish-

Now are visions ne’er to vanish-

From thy spirit shall they pass

No more- like dew-drops from the grass.

The breeze- the breath of God- is still

And the mist upon the hill

Shadowy- shadowy- yet unbroken,

Is a symbol and a token-

How it hangs upon the trees,

A mystery of mysteries!-

Uw ziel zal zichzelf alleen vinden

'Middendonkere gedachten aan de grijze grafsteen-

Niet één, van de hele menigte, om te wrikken

In uw uur van geheimhouding:

Wees stil in die eenzaamheid,

Wat geen eenzaamheid is - voor dan

De geesten van de doden die stonden

In het leven voor drie, zijn weer

In de dood rond drie- en hun testament

Zal u overschaduwen: wees stil.

De nacht, die duidelijk zal zijn, zal fronsen

En de sterren zullen niet naar beneden kijken,

Vanaf hun hoge tronen in de hemel,

Met licht als hoop aan stervelingen gegeven-

Maar hun rode bollen, zonder straal,

Tot uw vermoeidheid zal lijken

Als een branderig gevoel en koorts

die zich voor altijd aan u zou vastklampen.

Nu zijn gedachten die u niet zult verbannen-

Nu zijn visioenen nooit meer te verdwijnen-

Van uw geest zullen zij voorbijgaan

Geen dauwdruppels meer van het gras.

De bries - de adem van God - is stil

En de mist op de heuvel

Schaduwachtig- schimmig- maar ongebroken,

Is een symbool en een token-

Hoe het aan de bomen hangt,

Een mysterie van mysteries!-